دیدگاه و یاداشت

سال نو مبارک! جلوی کیبورد پیتزا نخورید! این هم از پیام نورزی! :) خب، البته این پیام یک مقداری رمزی بود و جز برای برنامه‌نویس‌ها و مهندسان شبکه و بقیه خوره‌های کامپیوتر که تجربه «پیتزاخوری جلوی کیبورد» را دارند، مفهوم نیست. البته قصد داشتم مانند بقیه آدم‌ها همان پیام کلیشه‌ای «آرزوی سلامتی و شادی برای شما» را بازگو کنم. اما تصمیم گرفتم کمی مصداقی صحبت کنم و دو کلمه حرف مفید بزنم.

دامنه سایت شبکه در شهریورماه سال 1380 به ثبت رسید و اکنون سال شانزدهم فعالیت شبکه در فضای وب است. در این مطلب نگاهی داریم بر فعالیت‌های سایت شبکه در سال 1396.

در یادداشت شماره قبل به این موضوع اشاره کردم که بسیاری از نخبگان حوزه‌های فناوری و منجمله فناوری اطلاعات، علی‌رغم این که در کار خود از دانش و مهارت کافی و حتی بسیار بالا برخوردار هستند، اما در ارتباطات بین‌فردی و اجتماعی، از مهارت لازم و کافی برای تعامل با دیگران برخوردار نیستند و همین عامل باعث می‌شود که گاه شغل‌هایی را که به زحمت به دست آورده‌اند، در یک لحظه فوران خشم از دست بدهند. به عنوان یک توصیه به این دسته از متخصصان پیشنهاد کردم که در حد 8 واحد درسی، در مورد انسان، جامعه و مشکلاتی که می تواند در روابط فردی و اجتماعی به وجود بیایند، مطالعه کنند. در این بحث علاوه بر پی‌گیری آن موضوع، می خواهم در ادامه پیشنهاد قبلی، به این نکته هم اشاره کنم که مسئولان آموزش و پرورش و همچنین آموزش عالی نیز می‌توانند در این مورد نقش سازنده‌ای داشته باشند.

چند سالی از مهمان شدن تلگرام در گوشی‌های همراه ما ایرانی‌ها می‌گذرد. هم‌اکنون بسیاری از ما آن‌چنان وابسته‌اش شده‌ایم که تصور گذراندن روزی بدون تلگرام برایمان دشوار خواهد بود. ما تلگرامی‌ها با این پیام‌رسان آبی‌رنگ و دوست‌داشتنی کارهای زیادی فراتر از گفت‌وگوی ساده با دوستان و آشنایان انجام می‌دهیم. از آن برای هماهنگی کارهای روزمره در حوزه روابط شخصی و کاری استفاده می‌کنیم، با تماشای تصاویر و کلیپ‌های مختلف خود را سرگرم می‌سازیم، از اخبار و رویدادهای جهان مطلع می‌شویم و کاربردهای فراوان دیگر. در واقع، تلگرام دیگر تنها یک پیام‌رسان نیست، بلکه همراه جداناشدنی ما در هنگام کار، اوقات فراغت و حتی در میان مهمانی محسوب می‌شود. اگر روزی به هر دلیلی تلگرام را کنار بگذاریم (همانند آنچه بر سر وایبر آمد)، باز یک پیام‌رسان دیگر در خدمت ما خواهد بود.