هکر

پروژه‌ای قبول کرده‌اید که برای به سرانجام رساندن آن باید پژوهشی انجام دهید. مرورگر محبوب خود را باز و گوگل را فراخوانی کرده و کلیدواژه‌ها را درون فیلد متنی وارد می‌کنید تا گوگل نتایج مرتبط با کلیدواژه‌ها را نشان دهد. تقریبا نیمی از کاربران فضای مجازی، وب را به این شکل می‌شناسند و از آن استفاده می‌کنند. این رویکرد برای جست‌وجوهای ساده خوب جواب می‌دهد، اما برای محاوره‌های پیچیده راهگشا نیست. اما چه محاوره‌ای پیچیده است؟ محاوره‌ای که موتورهای جست‌وجو موفق نشوند برای آن پاسخ دقیقی ارائه کرده یا در حالت کلی از پیدا کردن پاسخ برای محاوره ناتوان باشند؟ چه موضوعاتی تا به این اندازه پیچیده هستند؟ شناسایی آسیب‌پذیری‌های روز صفر، رخنه‌های موجود در سیستم‌عامل‌ها، باگ‌های شناسایی‌شده در سایت‌های بزرگ و صدها عنوان مرتبط با دنیای امنیت از جمله محاوره‌هایی هستند که شما برای پیدا کردن آن‌ها به چیزی فراتر از تخصص نیاز دارید. این اطلاعات کمیاب و ارزشمند در مکانی که من آن‌ها را وب غیرنمایان نام‌گذاری می‌کنم، مستتر شده‌اند. در حقیقت، آن بخش از اینترنت که من و شما به‌راحتی به آن دسترسی داریم، وب نمایان (Visible Web) است. در وب غیرنمایان که در اصطلاح تخصصی به آن وب تاریک می‌گوییم، سایت‌های خاص و شبکه‌های بزرگ و اغلب ناپیدایی وجود دارند که بیشتر کاربران از وجود آن‌ها بی‌اطلاع هستند. این بخش از اینترنت که با نام‌های مختلفی همچون وب تاریک، شبکه تاریک، وب عمیق و.... معروف شده، گونه خاصی از اطلاعات را میزبانی می‌کند. بخشی که به‌شدت موردتوجه شرکت‌ها و کارشناسان امنیتی است. هر شرکت امنیتی که بتواند به انجمن‌های پنهان واردشده و رخنه‌های امنیتی را به هر طریقی از هکرها به دست آورده یا خریداری کند، به‌راحتی می‌تواند ضدویروس یا ضدبدافزار خود را از رقبایش متمایز کند. به این دلیل ‌که به اولین شرکتی تبدیل می‌شود که راه‌حلی برای یک مشکل ارائه کرده است. نکته جالب توجه آن‌که حتی برخی از سایت‌های اطلاع‌رسانی محبوب همچون وایرد برای گزارش اطلاعات دست‌اول از وب تاریک استفاده می‌کنند.