تلویزیون‌های نقطه کوانتومی

توليد تلويزيون‌های بزرگ در مقايسه با گذشته ساده‌تر شده ‌است. هر سال اندازه اين تلويزيون‌ها بزرگ‌تر و قيمت آن‌ها کم‌تر می‌شود. از سوی ديگر، شرکت‌های اين حيطه می‌کوشند تا ضخامت محصولات‌ خود را بيش از پيش کاهش دهند. اما آن‌ها به اين موارد بسنده نکرده‌ و ساخت تلويزيون‌های خميده را نيز آزموده‌اند تا در همان مقدار فضا، پيکسل‌های بيش‌تری را جای دهند و بر وضوح تصاوير بيافزايند. با همه اين پيش‌رفت‌ها، ساخت تلويزيونی که هم خوب و بزرگ باشد و هم مردم عادی بودجه خريد آن‌ را داشته ‌باشند، کار سختی است. برای حل اين مشکل، از حدود دو سال پيش جريان ديگری در صنعت تلويزيون‌سازی آغاز شد که تبلور آن‌ را می‌شد در نمايشگاه امسال ديد و آن فناوری نقطه‌های کوانتومی است و منظور از آن به‌کارگيری کريستال‌های بسيار ريزی است که گفته می‌شود رنگ و کارایی تلويزيون‌های ال‌سی‌دی را افزايش می‌دهد. سونی دو سال پيش در برخی تلويزيون‌های پيش‌رفته خود از اين فناوری سود برد و اينک ديگران از جمله سامسونگ، ال‌جی و تی‌سی‌ال نيز اين روش را دنبال می‌کنند. آن‌ها اميدوارند اين فناوری‌ آن‌قدر بر کيفيت تصاوير بيافزايد که هزينه کردن بابت خريد تلويزيون‌های جديد برای مردم قابل توجیه باشد. 
نقطه‌های کوانتومی اختراع جديدی نيستند و 33 سال پيش الکساندر افروس و الکسی اکيموف، دو دانشمند روسی آن‌ها را اختراع کردند. در همان زمان لوييس بروس نيز کاملاً مستقل از آن‌ها پروژه مشابهی را در آزمايشگاه‌های بل در دست مطالعه داشت تا با استفاده از آن ترانزيستورها را بهبود دهد. بروس دريافت که بروز واکنش در حلال‌ها ذره‌هایی در اندازه‌های گوناگون را پديد می‌آورد و نيز بسته به اندازه اين ذره‌ها می‌توان در طيف نور به هر رنگی دست پيدا کرد. نتيجه اين‌که با تنظيم يک فرمول درست می‌توان نقطه‌هایی را گسترش داد که بسته به اندازه‌شان به ‌رنگ آبی، قرمز و سبز و رنگ‌های ديگر بدرخشند.
نقطه‌های کوانتومی يکی از مشکلات اساسی تلويزيون‌های مدرن ال‌سی‌دی را حل می‌کنند. کاستی تلويزيون‌های کنونی ال‌سی‌دی اين است که دامنه رنگ‌ها در مجموعه نور پس‌زمينه ال‌ای‌دی به پای تلويزيون‌های پلاسما و OLED نمی‌رسد. نقطه‌های سیاه چنان که بايد تیره نيستند و رنگ‌ها درخشندگی لازم را ندارند. بخش زيادی از اين کاستی به‌خاطر سيستم نوردهی پس‌زمينه و نحوه روشن کردن پيکسل‌ها است؛ يعنی، فرآيندی که در آن نور آبی بايد با گذر از فيلترها به رنگ سفید تبديل شود (که در نتيجه رنگ‌های قرمز و سبز درجه اشباع کم‌تری را ايجاد می‌کنند). وقتی تلويزيون‌های ال‌سی‌دی از نورهای CCFL برای روشن کردن پيکسل‌ها استفاده می‌کردند، اين موضوع مشکلی ايجاد نمی‌کرد، اما برای اين‌که تقريباً کل اين صنعت به فناوری ال‌ای‌دی روی بياورد و از ضخامت و همچنين مقدار نياز برق تلويزيون‌ها بکاهد، اين فناوری بايد ارتقا پيدا می‌‌کرد. تلاش تلويزيون‌سازان برای چیره شدن بر مشکل رنگ سیاه نتایجی به‌دنبال داشته است. آن‌ها برای اين منظور در نواحی تاريک صفحه نمايش از مقدار نور پس‌زمينه کاسته‌اند. با اين ‌کار کنتراست تصوير افزايش می‌يابد و تا اندازه‌ای از خاکستری‌گون شدن رنگ سیاه پيش‌گيری می‌شود. 
شرکت‌های عرضه‌کننده اين فناوری، از جمله QD Vision (که نقطه‌های کوانتومی مورد نياز تلويزيون‌های سونی را تأمين می‌کند) تضمين کرده‌اند فناوری فوق بی‌آن‌که در فرآيند توليد تلويزيون‌های ال‌سی‌دی‌ کنونی تغييرات زيادی را پديد بياورد، می‌تواند به ارتقای آن‌ها کمک کند. پس بايد توجه داشت تلويزيون‌های نقطه‌ کوانتومی چيزی جدای ‌از تلويزيون‌های ال‌سی‌دی کنونی نيستند، بلکه نقطه‌های کوانتومی موجب ارتقای تصوير ال‌سی‌دی‌ها می‌شوند. از حيث نرم‌افزاری نيز شاخه‌بندی ويژه‌ای در صنعت تلويزيون‌سازی در حال پديد آمدن است و شرکت‌های بزرگ جهان در اين حيطه بر سيستم‌عامل برگزيده خود متمرکز شده‌اند. 

برای مثال، سونی آندرویيد را برگزيده‌ و در CES امسال تلويزيون‌های مبتنی بر اين پلتفرم را به‌نمايش گذاشته است. سامسونگ می‌کوشد در محصولات خود از سيستم‌عامل تايزن سود ببرد. ال‌جی سيستم‌عامل تحت مالکيت خود یعنی webOS را به‌کار می‌گيرد و پاناسونيک نيز Firefox OS را برگزيده ‌است. هر يک از اين سيستم‌عامل‌ها می‌توانند مزيت‌ها و کاستی‌های خود را داشته‌ باشند. از جمله، مزيت آندرویيد بازار گسترده‌ای است که در اختيار دارد. گوگل نسخه‌های گوناگونی از اين سيستم‌عامل را برای دستگاه‌های موبايل، خودروها، پوشيدنی‌ها و تلويزيون‌های هوشمند عرضه کرده‌ و تا به ‌اين‌جا موقعيت مطلوبی برای آن رقم خورده ‌است. تلويزيون‌هایی که با اين سيستم‌عامل کار می‌کنند، می‌توانند به محتوای فروشگاه گوگل پلی دسترسی بيابند و برنامه‌های آندرویيدی را اجرا کنند که برای نمايش روی تلويزيون‌ها بهينه شده‌اند. استفاده از يک سيستم‌عامل در قلمرویی چنين گسترده، سازگاری دستگاه‌های گوناگون را با يکديگر تسهيل می‌کند. از سوی ديگر، به‌کارگيری آندرویيد باعث می‌شود تا برنامه‌ها و سرويس‌های گوگل بر برنامه‌ها و سرويس‌های اختصاصی شرکت‌های سازنده سايه بيافکند. با اين‌که استفاده از سيستم‌عامل‌های کم‌تر فراگير نيز چالش‌های خود را دارد، اما از این که بازار تلويزيون‌ها نيز همچون بازار هندست‌ها به سيطره گوگل درآيد پیش‌گیری می‌کند. ال‌جی تاکنون در سود بردن از webOS موفق بوده و به‌ويژه واسط کاربر تلويزيون‌های هوشمند اين شرکت در کل نقدهای مثبتی را جذب خود کرده‌ است. تايزن به زمان بيش‌تری نياز دارد؛ زيرا سامسونگ نخستين تلويزيون‌های تايزن خود را تازه در CES امسال معرفی کرده است. اين سيستم‌عامل در حيطه موبايل موفقيتی به‌دست نياورده و در گستره ساعت‌های هوشمند نيز در شماری از ساخته‌های جديد اين شرکت به‌کار گرفته شده‌ است. 
پاناسونيک سال گذشته نيز تلويزيون‌های مبتنی بر Firefox OS خود را به‌نمايش گذاشت، اما امسال واسط کاربر جديدی را طراحی کرده ‌بود تا بر سادگی و کارآمدی آن بيافزايد. به‌کارگيری فناوری‌های گوناگون سخت‌افزاری و سيستم‌عامل‌ها و سرويس‌های مختلف نرم‌افزاری شرکت‌ها بر پيچيدگی بازار تلويزيون‌ها می‌افزاید و نشان می‌دهد فناوری به‌کار رفته در تلويزيون‌های مدرن، نرم‌افزارها و سرويس‌های آن‌ها نيز همچون اندازه آن‌ها اهميت يافته‌ است.