حمیدرضا تائبی

دو اصطلاح شهر هوشمند و اینترنت اشیا با یکدیگر عجین شده‌اند، زیرا در یک شهر هوشمند ده‌ها یا حتا صدها هزار دستگاه فیزیکی و حس‌گر متصل به شبکه در اقصا نقاط شهر قرار می‌گیرند که قابلیت اتصال به اینترنت را دارند و در صورت لزوم به یکدیگر متصل می‌شوند. دستگاه‌هایی که تمامی آن‌ها به‌طور مستمر در حالت تولید، جمع‌آوری، به‌اشتراک‌گذاری و ارسال داده‌ها برای مراکز داده هستند. پردازنده‌های ارزان قیمت و شبکه‌های بی‌سیم پر سرعت به هر دستگاهی اجازه می‌دهند به بخشی از اینترنت اشیا تبدیل شوند. به عبارت دقیق‌تر فناوری اینترنت اشیا می‌تواند از یک شهر بی تحرک و صامت یک شهر پر جنب‌وجوش به وجود آورد، زیرا نیمکت داخل پارک می‌تواند زمانی که فردی در حال عبور از کنارش است، واکنشی از خود نشان دهد و حتا تیرهای چراغ برق در زمان عبور عابران پیاده روشن شوند و پس از مدتی خاموش شوند.

معماری چهار مرحله‌ای در ارتباط با زیرساخت‌های اینترنت اشیا و پردازش داده‌ها اجازه می‌دهد تجهیزات هوشمند به شکل دقیق‌تر و هدفمندتری در یک سازمان یا واحد تولید به کار گرفته شوند. برای انجام این‌کار به سطح جدیدی از جداسازی و طبقه‌بندی مراحل نیاز است. در این مطلب به‌طور اجمالی با هر چهار مرحله لازم در این زمینه آشنا می‌شوید.