استفاده از سلول‌های سوختی برای تأمین انرژی مراکز داده

شرکت مایکروسافت و Daimler (شرکتی مرتبط با خودروها) به صورت مجزا اعلام کردند که استفاده از سلول‌های سوختی(پیل‌های سوختی) هیدروژنی راه‌حل بهتری برای تأمین انرژی در مراکز داده است که در حال حاظر با فناوری شبکه الکتریکی (تورین برقی یا electrical grid) و نیروی پشتیبان(backup power) انجام می‌شود و سوخت‌های فسیلی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

Daimler که با برند مرسدس‌بنز شناخته می‌شود، به تازگی جدیدترین فناوری سلول سوختی را ارائه کرده است که 30 درصد کوچکتر و 40 درصد نیروی بیشتر دارد. ضمناً اندازه آن به قدری کوچک است که در قسمت موتور ماشین‌های مرسدس‌بنز قرار گیرد. هدف این شرکت گسترش استفاده از این فناوری در مراکز داده‌ای است که نیروی آنها به صورت هیدروژنی تأمین ‌شوند. همچنین همکاری با شرکت‌های اچ‌پی، Power Innovations (PI) و آزمایشگاه ملی انرژی تجدیدپذیر یا همان National Renewable Energy Laboratory (NREL) در دستور کار این شرکت است.

مایکروسافت نیز در نظر دارد یک سلول سوختی 10 مگاواتی را در مرکز داده در چند سال آینده بسازد. گفته می‌شود که این فناوری ممکن است بهره انرژی مصرفی را دو برابر کند.

جیمز فرید(James Frith) تحلیل‌گر Bloomberg میگوید:«در ابتدا از گاز طبیعی در سلول‌ها سوختی استفاده می‌شد. بعداً سعی شد از سوخت پاک نظیر سوخت هیدوژنی استفاده شود که از انرژی‌های تجدیدپذیر ساخته می‌شود و با همکاری شرکت‌های فعال در انرژی بادی و خورشیدی تأمین می‌شود.»

سلول‌های سوختی هیدروژنی و مزایای آن

این سلول‌ها که در سال 1838 اختراع شدند، دستگاه‌های الکترومکانیکی هستند که به صورت شیمیایی، سوخت هیدروژنی و هوا را به الکتریسیته تبدیل می‌کنند. این فرآیند تأمین سوخت هیدروژنی با محدودیتی در واکنش شیمیایی مواجه نمی‌شود و الکتریسیته تولید شده می‌تواند در صورت نیاز در باتری‌ها ذخیره شود. مزایای این سلول‌های سوختی نسبت به نوع سنتی(فسیلی) این است که پایدار و کربن-خنثی هستند و تخلیه آنها به راحتی انجام می‌شود.

Daimler تست‌های موفقیت‌آمیزی در رابطه با سلول‌های سوختی در خودروها داشته است. طبق گفته آنها سلول‌های پیش‌تولید شده در مرسدس GLC F‑CELL می‌تواند در شبکه‌های microgrid مراکز داده نیز استفاده شود. شبکه‌ microgrid شبکه‌ انرژی بسیار کوچک است که به صورت خودکار در کنار شبکه الکتریکی اصلی عمل می‌کند. این شبکه‌های کوچک در مراکز داده‌ استفاده می‌شود تا وابستگی به شبکه‌های بزرگ سنتی را کم کنند.

ممکن است سیستم‌های انرژی microgrid جزیره مانند محبوبیت بیشتری کسب کنند: فناوری‌های قدیمی ممکن است قابل اتکا نباشند و همیشه در دسترس نباشند. شرکت‌ها سعی دارند به نوعی به داده‌ها دسترسی همیشگی داشته باشند. بنابراین علاقه به پشتیبانی از داده‌ها و توزیع آنها که تا حدی این مشکل را برطرف می‌کند، بیشتر شده است.

در جامعه یک نگرش منفی راجع به انرژی پشتیبان وجود دارد که می‌تواند سوخت فسیلی باشد. افکار عمومی نسبت به سوخت‌های فسیلی و تأکید دولت بر کاهش کربن به این معنی است که یک سوخت جایگزین و سوخت سبز نیاز است. سلول‌های سوختی سازگاری بیشتری با محیط زیست دارند و می‌توانند جایگزین خوبی باشند. مراکز داده ایالات متحده تا سال 2020 هر ساله 100 میلیون تن کربن تولید می‌کنند و هیدروژن می‌تواند 20 درصد از این مقدار را تا سال 2050 کمتر کند.

Daimler و شرکای آن در پروژه سلول‌های سوختی مرکز داده، فکر می‌کنند تمام استفاده مرکز داده باید از انرژی سبز باشد. آنها می‌گویند نیروی مصرفی اصلی در مراکز داده باید توسط خورشید و توربین‌های بادی فراهم شود و بقیه انرژی حاصل از آن باید برای ساخت و ذخیره هیدروژن استفاده شود. و سپس سلول‌های سوختی هیدروژنی باید انرژی microgrid را تأمین کنند.

با در نظر گرفتن تمام موارد گفته شده، جز اینکه یک فناوری جدیدتر و پیشرفته جایگزین می‌شود، هزینه‌ها نیز کاهش چشمگیری خواهد داشت.