طرح‌هایی برای بازگرداندن مردم و مشاغل به شهرهای کوچک و نواحی روستایی

والاس هاروود، حدود پنج سال در سِمت مدير سيستم‌های اطلاعاتی برای يکی از شرکت‌های فعال در حيطه انرژی در نبراسکا کار می‌کرد و روزانه فاصله 90 مايلی خانه‌اش در شهر کارنی تا دفتر کارش در لکسينتگتون را می‌رفت و برمی‌گشت. در سال 2011، هنگامی‌که دریافت شغل کنونی‌اش جای رشد چندانی ندارد، برآن شد تا کار خود را رها کند، در همان زمان بود که متوجه شد می‌تواند در شرکتی به‌نام Xpanxion شغل جديدی را آغاز کند. شرکت Xpanxion اصالتاً آتلانتایی و کار آن توسعه نرم‌افزارهای سفارشی بود، اما در ايالت نبراسکا نيز سه دفتر داشت که اتفاقاً دو دفتر آن در شهر کارنی، محل زندگی هاروود، قرار داشت. او در آوريل 2012 کار جديد خود را در اين شرکت در سمت مهندس اتوماسيون آغاز کرد. هاروود 34 ساله می‌گويد: «اين اتفاق، بازی را کاملاً برايم عوض کرد؛ اکنون من بدون آن رفت‌ و آمدهای دو ساعته روزانه و با احتساب همه مزايای کار در نواحی روستایی نبراسکا، درآمد خوبی را کسب می‌کنم.»
شغل هاروود يکی از صد شغلی است که در طول شش سال گذشته، در حکم بخشی از طرح شرکت Xpanxion برای استخدام کارکنان ماهر در شهرهای کوچک‌تر اين ايالت ايجاد شده‌ است. پائول اورک، مديرعامل شرکت که خود او نیز در اصل اهل نبراسکا است، می‌گويد: «اين شيوه، هزينه‌های نيروی کار را کاهش می‌دهد و هم‌زمان هم مشاغل و هم مردم را به مناطقی بازمی‌گرداند که جمعيت‌شان ثابت يا رو به‌ کاهش است.»

مطلب پیشنهادی: با این میلیاردهای خودساخته آشنا شوید!

نتيجه چند دهه مهاجرت مردم از ايالت‌های زراعت‌محور غرب ميانه امريکا و نيز نواحی توليدمحور شمال‌شرق اين کشور، به‌جای ماندن جوامعی است که جمعيت‌شان به سرعت رو به پيری و توان‌مندی‌های‌شان رو به کاهش گذارده است. مارک مدر، دستيار معاون برنامه‌های اداره کل جمعيت ايالات متحده که سازمانی پژوهشی در واشنگتن است، اظهار می‌دارد که کاهش جمعيت می‌تواند پيامدهای اقتصادی درازمدتی داشته ‌باشد. او می‌گويد: «اين جوامع در مارپيچی ممتد گرفتار می‌شوند، زیرا کسب‌وکارها از آن‌جا رخت برمی‌بندند و در آن‌جاها جمعيت کافی وجود ندارد.» جان کرومارتی، گيتاشناس اداره کشاورزی ايالات متحده، می‌گويد: «اگر بازار کار قوی نباشد، راه‌اندازی دوباره کسب‌وکارها در اين نواحی دشوار می‌شود.»  اورک که در سال 1983 پس از فارغ‌التحصيل شدن از دانشگاه نبراسکا، اين ايالت را برای جست‌وجوی شغلی ترک کرد که در حيطه فناوری باشد، اميدوار است که رويه جاری دگرگون شود. او می‌گويد: «اين حس را داشتم که اگر به نبراسکا برگردم، واقعاً می‌توانم در بخش فناوری کمی دلبستگی ايجاد کنم.» او در سال 2007 به ايالت خود بازگشت تا نخستين دفتر شرکت Xpanxion در شهر کارنی را افتتاح کند. او می‌گويد: «از آن پس، الگوی کاری «روستا سپاری» یا rural sourcing (برون‌سپاری کار از شهرها به نواحی کوچک‌تر‌ و روستایی)، شتاب بيش‌تری به‌خود گرفته ‌است.»

اين شرکت با همکاری مرکز پژوهش و توسعه روستایی دانشگاه نبراسکا در کارنی و نيز با کمک انجمن فارغ‌التحصيلان همان دانشگاه، طرحی را پديد آورده ‌است تا بتواند فارغ‌التحصيلان دانشگاه را جذب کار کند. اشخاصی مانند اورک می‌خواهند به کسانی که ايالت‌هایی مانند نبراسکا را ترک کرده‌اند بگويند که در نواحی روستایی امريکا، مناطقی که شايد آن‌ها قبلاً هرگز آن‌جا نبوده‌اند، چنين شغل‌هایی هم در دسترس‌شان قرار دارد.  این برنامه که پروژه روستا سپاری (Rural Sourcing Project) نام دارد يکی از چند تلاش صورت گرفته در سراسر اين کشور برای تشويق بيش‌تر مردم و مشاغل، و درنتيجه برانگيختن رشد اقتصادی است (از ديگر برنامه‌ها می‌توان به بازپرداخت وام‌های دانشجویان و کاهش ماليات‌ها اشاره‌ کرد). در ناحيه شمالی ايالت نيويورک (آپ‌استيت نيويورک)، اداره توسعه انجمن نياگارا فالس اميدوار است که با به‌حراج گذاشتن خانه‌های خالی اين بخش‌، گاهی در ازای مبلغی کم‌تر از 3‌هزار دلار، ساکنان پيشين را دوباره به اين شهرها بازگرداند. به‌گفته سث پيکيريلو، مدير توسعه اين انجمن، در راستای اين طرح سه خانه نخست در سپتامبر سال گذشته و يک خانه ديگر نيز ضمن حراجی ديگر در ماه فوريه به‌فروش رفت. آن‌ها اميدوارند در سال 2014 در مجموع 10 تا 20 خانه ديگر را هم به‌فروش برسانند. پيکيريلو می‌گويد: «در تلاشيم هر راهی را که ممکن است پيدا کنيم تا زندگی و سکونت در اين‌جا برقرار و خريد و نوسازی يک خانه تا جای ممکن عملی شود.»

 شکل1: جمعيت غيرشهری نبراسکا. نمودار از بلومبرگ بيزينس‌ويک. داده‌ها بر اساس سرشماری ايالات متحده.

ايالت کانزاس نيز برای اين‌که هم مردم بومی خود و هم ايالت‌های ديگر ساکن در نواحی شهری را به زندگی در نواحی روستایی و کم‌‌جمعيت‌تر اين ايالت ترغيب کند، حدود15‌هزار دلار از وام‌های دانشجويان را بازپرداخت می‌کند. کسانی هم که اهل اين ايالت نباشند، می‌توانند به مناطق از پيش تعيين‌شده کوچک يا روستایی نقل مکان کنند (مناطقی که جمعيت‌شان رو به کاهش يا راکد است) و تا پنج سال، از پرداخت ماليات بر درآمد اين ايالت معاف شوند. پاتريک و امبر که هر دو 25 ساله‌اند، از جمله کسانی بودند که به دلیل مزيت بازپرداخت وام‌ها، پس از فارغ‌التحصيلی‌‌شان از دانشگاه ايالتی «فورت هيز» در شهر هيز ايالت کانزاس به زادگاه خود، شهر فيليسبورگ، در همان ايالت بازگشته‌اند. اين درحالی است که آن‌ها پيش‌تر فکر می‌‌کردند (پس از فارغ‌التحصيلی) در شهر بزرگ‌تری که ميانگين درآمد بيش‌تری دارد، ساکن شوند تا بتوانند وام‌های‌ دانشجویی‌شان را تصفيه کنند. اين زوج که دو فرزند هم دارند، گمان می‌کردند در اين‌صورت هزينه‌های ديگرشان را هم می‌توانند ساده‌تر مديريت کنند. به‌ویژه که از نظر پاتريک وقتی سخن از پرستاری کودک به‌ميان می‌آيد، هزينه آن در شهرهای بزرگ، کم‌تر است و برای اين‌کار می‌شود افراد زيادی را پيدا کرد. شاون کاسکی، مدير مرکز تحقيق و توسعه غيرشهری، می‌گويد: «بهار امسال، برنامه مشاغل نبراسکا گسترش خواهد يافت تا کسب‌کارهای ديگری را هم شامل شود.» شرکت‌هایی مانند Xpanxion شغل‌های درخواستی‌ خود را به پايگاه‌داده‌ای می‌فرستند که برای استخدام فارغ‌التحصيلان طراحی شده ‌است. به‌گفته کاسکی، توجه به موضوع گريز مغزها (از شهرهای کوچک‌تر به شهرهای بزرگ‌تر) در کالبد شهرهای کوچک هوایی تازه می‌دمد. به گفته اورک، اين‌کار برای نبراسکایی‌های جوان‌تر موقعيتی فراهم می‌کند که خود او (هنگامی‌که جوان بود) چنين موقعيتی نداشت، او می‌گوید: «ما به دانشجويان دست‌کم فرصت می‌دهيم که در این‌جا سکونت کنند.»