راهنمای خرید تلویزیون (بخش دوم)

برای دسترسی به بخش اول این راهنما اینجا را کلیک کنید

در بخش اول این راهنما به چند عامل تعیین کننده در انتخاب یک تلویزیون پرداختیم و در این بخش نیز نکات دیگری در این مورد را بررسی خواهیم کرد.

محدوده دینامیکی بالا (HDR)

شاید بزرگترین سر و صدایی که اخیرا تلویزیون‌های جديد برپا کردند همی‎ن محدوده دینامی‎کی بالا یا HDR باشد. وقتی همه چیز به درستی انجام شود، HDR روشنایی، کنتراست و رنگ‎ها را بهینه سازی کرده و تصاویر واقعی‎تری را در صفحه نمایش توليد می‎‎کند.

همان‎گونه که در تصویر بالا مشاهده می‎کنید، وقتی از فناوری HDR استفاده می‎شود شما جزئیات بیشتری را نسبت به یک فناوری استاندارد مشاهده می‎کنید و رنگ‎ها طبیعی‎تر دیده می‎شوند. همچنین تفکیک بین خطوط تشکیل دهنده عناصر موجود در تصویر متمایزتر دیده می‎شود. HDR تمام این کارها را با افزایش کنتراست بین روشن‎ترین (سفید) و تیره‎ترین (سیاه) که یک تلویزیون می‎تواند تولید کند انجام می‎دهد. به همین دلیل است که نام محدوده دینامیکی برای آن در نظر گرفته شده است.

یکی از متخصصان حوزه تولید تصویر به نام کلودیو چیچی می‎گوید: «وقتی کارها به خوبی انجام شود، HDR روشنایی طبیعی‎تری را از محتوای تصویر ارائه می‎کند. HDR می‎تواند این محدوده دینامیک را در صحنه‎های بسیار روشن که کنتراست تلویزیون در حالت عادی قادر به پشتیبانی از آن نیست را به حالت تعادل درآورد.»

معمولا تلویزیون‌های HDR می‎توانند رنگ‎های شفاف‎تر و متنوع‎تری را توليد کنند. این به این دلیل است که HDR به قابلیت حیطه رنگ گسترده یا WCG مجهز است. تلویزیون‌های HD استاندارد قادر به نمایش 17 میلیون رنگ هستند، اما آنهایی که به قابلیت WCG مجهز هستند می‎توانند تا بیش از یک میلیارد رنگ را نمایش دهند.

اما نکته مهم اینجا است که شما هر زمان که تلویزیون خود را روشن می‎کنید قادر به مشاهده این سطح از کنتراست و رنگ نخواهید بود. شما باید یک فیلم یا برنامه تلوزیونی را پخش کنید که به مزیت HDR و WCG مجهز شده باشد. چنین محتوایی در حال حاضر به ندرت پیدا می‎شود. البته به مرور زمان این نوع از محتوا با سرعت بیشتری تولید و فراگير خواهد شد.

انواع HDR

تا به اینجا ما در مورد HDR تنها به عنوان یک فناوری واحد صحبت کردیم، اما چند نوع مختلف از HDR وجود دارد که هر کدام با مجموعه‎ای از ویژگی‎های فنی متفاوت همراه هستند.

یک نوع از آنها HDR10 نام دارد که به عنوان یک استاندارد باز پذیرفته شده است. استفاده از آن رایگان است و تمام تلویزیون‌های 4K مجهز به HDR از آن پشتیبانی می‎کنند. این موضوع در مورد تمام پخش کننده‎های بلوری ultra HD و برنامه‎های HDR نیز صادق است، بنابراین شما با دستگاهی برخورد نخواهید کرد که نتواند این نوع از HDR را پخش کند.

بعضی از تلویزیون‌ها نوع دیگری از HDR به نام Dolby Vision را ارائه می‎کنند که به عنوان نسخه ارتقا یافته HDR10 شناخته می‎شود. شرکت‎ها هزینه‎ای را برای مجوز استفاده از آن پرداخت می‎کنند. از لحاظ نظری این نوع از HDR شامل مزیت‎هایی است. به طور خاص از فراداده دینامیک پشتیبانی می‎کند، به شکلی که سطح روشنایی در فیلم یا برنامه تلویزیونی را می‎توان صحنه به صحنه تغییر داد. در کنتراست، HDR10 از فراداده استاتیک استفاده می‎شود که سطح روشنایی در تمام فیلم به شکل یکسان تنظیم می‎شود.

تنها Dolby Vision نیست که از فراداده دینامیک استفاده می‎کند. یک نسخه جدید از HDR10 به نام HDR10+ وجود دارد که از همین توانایی برخوردار است و HDR10 را به Dolby Vision نزدیک می‎کند.

سرانجام این اواخر نوع دیگری از HDR مطرح شده است که HLG (hybrid log gamma) نام دارد که برای پخش نسل آینده سیگنال شبکه‎های تلویزیونی کاربرد دارد که از استانداردی به نام ATSC 3.0 پیروی می‎کند.

شاید در ظاهر این اصطلاحات کمی‎ پیچیده به نظر برسند، اما یک خبر خوب در رابطه با این موضوع وجود دارد. اول این که تلویزیون شما به طور خودکار نوع HDR استفاده شده در محتوا را شناسایی می‎کند و روش درست پخش آن را انتخاب می‎کند. دوم این که به نظر نمی‎رسد در حال حاضر نوع HDR اهمیت چندانی داشته باشد. در آزمايشات انجام گرفته روی انواع مختلفی از تلویزیون‌ها مشخص شده است که آنها با هر دو نوع HDR10 و Dolby Vision به خوبی کار می‎کنند. کیفیت تلویزیون خیلی مهمتر از نوع HDR پشتیبانی شده توسط آنها است.

چگونه می‎توان یک تلویزیون HDR خوب را از نمونه بد تشخیص داد؟

متاسفانه شما با مطالعه مشخصات یک تلویزیون یا حتی مشاهده تصویر آن در فروشگاه نمی‎توانید این موضوع را تشخیص دهید. بعضی از تلویزیون‌ها هستند که به یک برچسب Ultra HD Premium مجهز شده‎اند که نشان دهنده آن است که آنها موفق به اخد تاییدیه‎های لازم توسط گروهی از این صنعت با نام UHD Alliance شده‎اند. البته تمام شرکت‎ها با این گروه مشارکت نمی‎کنند. برای مثال، ال‎جی و سامسونگ با این برنامه مشارکت می‎کنند و سونی و ویزیو با این گروه همکاری ندارند.

آیا به تلویزیون هوشمند نیاز دارید؟

تلویزیون‌های هوشمند همه جا پیدا می‎شوند. دسترسی آن‎لاین به محتوا قابلیتی است که حالا دیگر در هر تلوزیونی یافت می‎شود. دسترسی به خدمات دهندگان استریم ویدیو مثل آمازون پرایم و نتفلیکس از جمله این قابلیت‎ها است. تلویزیون‌های هوشمند معمولی ممکن است در ارائه خدمات معروف با محدودیت‎هایی مواجه باشند و بعضی دیگری از آنها مجموعه گسترده‎ای از اپلیکیشن‎های مختلف را ارائه می‎کنند. بعضی از آنها به مرورگرهای وب پیشرفته مجهز هستند و تلویزیون‌های هوشمند پیشرفته‎تر می‎توانند به فرامین صوتی پاسخ دهد، و به شما اجازه مي‎دهند محتوای موجود در تلفن هوشمند خود را روی تلویزیون مشاهده کنید.

در حدود 70 درصد تلویزیون‌هایی که امروزه فروخته می‎شوند به امکانات هوشمند مجهز هستند. اگر قصد خرید یک تلویزیون ساده‎تر را دارید و یا تلویزیون فعلی شما هوشمند نیست می‎توانید از یک مدیا پلیر جداگانه مثل Amazon Fire TV، Google Chromecast یا Apple TV استفاده کنید.

بعضی از تولیدکنندگان از پلتفرم تلویزیون هوشمند اختصاصی خود استفاده می‎کنند و بعضی دیگر از سیستم‎های مجاز مثل Android TV گوگل یا Roku TV بهره می‎گیرند. تلویزیونی که به قابلیت هوشمند مجهز است امکان دسترسی به محتوا را ساده‎تر می‎کند.

بررسی زاویه دید

با وجود پیشرفت‎های زیادی که در فناوری ساخت تلویزیون صورت گرفته است اما اکثر تلویزیون‌های LCD با نقطه ضعف زاویه دید محدود درگیر هستند. این به معنای آن است که بهترین وضعیت نمایش تصاویر تنها زمانی است که شما روبروی تلویزیون نشسته‎اید. برای این که بفهميد زاویه دید یک تلویزیون در چه وضعیتی است آن را از کناره‎ها و بالا و پایین تماشا کنید. همین‎طور که شما از مرکز به سمت گوشه تلویزیون حرکت می‎کنید تصاویر ممکن است کم نور، کنتراست و دقت رنگ کمتر و ظاهری رنگ و رو رفته پیدا کند. تلویزیون‌هایی با فناوری ساخت پانل‎های IPS از زاویه دید بهتری نسبت به دستگاه‎های LCD برخوردار هستند و در حال حاضر بهترین زاویه دید مربوط به تلویزیون‌های oled است.

اگر قصد دارید زاویه دید یک تلویزیون را در فروشگاه بررسی کنید به این نکته توجه داشته باشید كه تنظیمات فروشگاهی تلویزیون‌ها معمولا روشنایی را افزایش می‎دهد و رنگ‎ها را به سطوح غیر طبیعی می‎‎رساند که به طور مصنوعی زاویه دید را بهبود مي‎بخشد.

انتخاب درست درگاه‎های ارتباطی

فراموش نکنید که قبل از خرید یک تلویزیون اتصالات مرتبط با آن را بررسی کنید. برای این که بتوانید تمام دستگاه‎های جانبی خود را به این تلویزیون متصل کنید باید از انواع ورودی خروجی‎های یک تلویزیون مطلع باشید.

تقريبا تمام تلویزیون‌های امروزی به اتصالات کناری و برخی درگاه‎های کم کاربردتر در پشت مجهز هستند و امکان اتصال منابع مختلف را انعطاف پذیرتر می‎کند. قرار گرفتن اتصالات در ناحیه کناری و زیر تلویزیون برای شرایطی كه شما قصد نصب تلویزیون روی دیوار را داشته باشید بسیار ایده‎ال است.

ورودی‎های HDMI در حال حاضر به یک استاندارد رایج برای اتصال دستگاه‎های جانبی به تلویزیون تبدیل شده‎اند. اما خیلی از تلویزیون‌های ارزانتر تنها از یک یا دو ورودی HDMI استفاده می‎کنند. بهتر است تلوزیونی را انتخاب کنید که حداقل به سه درگاه HDMI مجهز باشد. بعضی از تلویزیون‌ها نیز به یک ورودی HDMI با علامت ARC که سر نام audio return channel  است مجهز هستند. این ورودی به شما اجازه می‎دهد صدای تلویزیون را به تجهيزات متصل به آن مثل بلندگوهای ساوند بار منتقل کنید. اگر یک تلویزیون UHD خریداری می‎کنید بهتر است از نسخه جدید HDMI به نام HDMI 2.0 استفاده کنید که از محتوای ویدیوی 4K با نرخ 60 فریم در ثانیه پشتیبانی می‎کند.