5G

در سال‌های اخیر با توجه به مقبولیت شبکه‌های نسل چهارم LTE، شاهد رشد قابل توجه این نوع شبکه‌ها بوده‌ایم. نسل چهارم به سرعت جانشین نسل سوم شد و اکنون دیگر جزئی جدانایی‌پذیر در زندگی مردم، تجارت و امنیت است. به همین دلیل، این شبکه‌ها گزینه جذابی برای هکرها و افراد بدخواه به شمار می‌روند. با حملات جدید کشف شده در شبکه‌های نسل چهارم LTE، مشخص شد هکرها قادر به جاسوسی، پیگیری کردن و شنود خواهند بود. برخی این حملات می‌تواند در شبکه‌های نسل پنجم نیز وجود داشته باشد.

به‌زودی ما شاهد به‌کارگیری گسترده فناوری 5G در مقیاس تجاری خواهیم بود. نسل بعدی از ارتباطات بی‌سیم که سرعت بسیار بالا و زمان تاخیر بسیار پایین داشته و ظرفیت شبکه را بیش از گذشته ارتقا می‌دهد. نسل پنجم شبکه‌هاى ارتباطى ابتدا در ایالات‌متحده، بریتانیا، ایرلند، ایتالیا، پرتغال، آلمان، استرالیا و سپس در سایر کشورها راه‌اندازی می‌شود. بازی‌های المپیک زمستانی پیونگ‌یانگ به یک رویداد بزرگ از قدرت‌نمایی 5G تبدیل خواهد شد. شرکت‌هایی همچون نوکیا، اریکسون و اینتل همگی اعتبارنامه‌های 5G خود را تبليغ می‌کنند و هواوی نیز اعلام کرده که طی ماه‌های آینده آماده فروش زیرساخت‌های 5G است؛ اما آیا 5G در همان مباحثی که در سایت‌ها به آن پرداخته‌شده خلاصه می‌شود؟ آیا سطح انتظارات جامعه از فناوری 5G بیش ‌از اندازه زیاد نشده است؟ برخی از کارشناسان بر این باور هستند که این فناوری بیش ‌از حد بزرگ جلوه داده‌شده و باید انتظارات را در مورد آن کم کرد.

در این نوشتار به واکاوی نقش دو فناوری شبکه مبتنی بر نرم‌افزار (SDN) و مجازی‌سازی کارکردهای شبکه (NFV) در شبکه‌های 5G خواهیم پرداخت. قبل از ورود به بحث، یک یادآوری مختصر در ارتباط با SDN و NFV مناسب به نظر می‌رسد.

آیا 5G پایان سیطره کابل‌ها بر دنیای شبکه است؟ به‌صورت تئوری شبکه‌های 5G باید سرعتی صد برابر شبکه‌های 4G LTE داشته باشند. اگر حداکثر سرعت 4G را 100 مگابیت در نظر بگیریم، باید شبکه‌های 5G سرعتی 10 هزار مگابیت یا ۱۰ گیگابیت داشته باشند. پس دیگر چه نیازی به شبکه‌های اترنت یک گیگابیتی و حتی 10 گیگابیتی داریم؟ شاید در آینده‌ای کمی دورتر، سرعت 5G از این حد هم فراتر برود و چند ده گیگابیت را شاهد باشیم. در آن صورت باید سرورها هم بی‌سیم شوند و به‌سوی مراکز داده عاری از کابل پیش می‌رویم!