آموزش جامع ویندوز سرور 2019

داکر یک پروژه منبع باز و یک ابزار کاربردی است که ابتدا برای کمک به اجرای کانتینرها در سیستم‌عامل لینوکس به کار گرفته می‌شد، اما محبوبیت کانتینرها به سرعت فراگیر شد، به‌طوری که کانتینرها به یکی از پر کاربردترین فناوری‌های ابرمحور تبدیل شدند. مایکروسافت همراه با عرضه ویندوز سرور 2016، اولین گام‌ها برای پشتیبانی از کانتینرها را برداشت و فرمان‌های پاورشلی را برای کنترل و اجرای کانیتنرها در اختیار سرپرستان شبکه قرار داد، اما پلتفرم Docker سریع‌تر از آن چیزی که مایکروسافت انتظارش را داشت پیشرفت کرد، به‌گونه‌ای که هر کاربر دنیای فناوری تصمیم گرفته بود تا کانتینرها را روی ماشین ویندوز خود نصب کند و با داکر کار کند. اگر شما نیز علاقه‌مند به آزمایش کانتینرها روی دستگاه‌های خود هستید ابتدا باید داکر را روی ویندوز نصب کنید.

اسکریپت‌نویسی در پاورشل مشابه با فرآیند ساخت فایل‌های دسته‌ای است، اما به شکل قدرتمندتری انجام می‌شود. دستورات خط فرمان مفید هستند، اما محدودیت‌هایی دارند، در حالی که فرمان‌های پاورشل می‌توانند تغییراتی در سیستم‌عامل به وجود آورند. پاورشل اجازه می‌دهد به آیتم‌هایی که درون متغیرهای محیطی یا رجیستری قرار دارند اشاره کنیم و به سادگی فرمان‌هایی روی سامانه‌های راه دور اجرا کنیم و حتی از متغیرهای موجود در یک اسکریپت پاورشل استفاده کنیم، دقیقاً مشابه با کاری که در یک زبان برنامه‌نویسی انجام می‌دهید.

در این بخش قصد داریم چند دقیقه وقت بگذاریم تا یک خوشه کوچک از سرورها را تنظیم و پیکربندی کنیم تا اطلاعات بهتری در ارتباط با ابزارهای مدیریتی و مکان‌هایی که ابزارهای فوق در ارتباط با مبحث خوشه‌بندی در ویندوز سرور 2019 در اختیارتان قرار دارند آشنا شوید.

هنگامی که در حال استفاده از سرورهای خودمان در یک سازمان هستیم، چگونه می‌توانیم برخی ویژگی‌های شگفت‌انگیزی که باعث پایدار شبکه می‌شوند را به زیرساخت خود اضافه کنیم؟ برای پاسخ‌گویی به این پرسش باید با مفاهیم متعادل‌سازی بار شبکه (NLB)، پیکربندی یک وب سایت متعادل شده، Failover clustering، Clustering tires، تنظیم یک failover clustering و S2D سرنام Storage Spaces Direct آشنا شویم.

مایکروسافت به سرپرستان شبکه اجازه می‌دهد به ساده‌ترین شکل Server Core که فاقد رابط گرافیکی است را مدیریت کنند، به آن آدرس آی‌پی اختصاص دهند، نام سرور را تغییر دهند و آن‌را جزیی از دامنه کنند.

بیشتر فناوری‌های رمزگذاری که به شکل توکار درون سیستم‌عامل‌ها قرار می‌گیرند با هدف رمزنگاری داده‌ها ساخته می‌شوند، اما در ارتباط با داده‌های در حال انتقال چه باید کرد؟ آیا راهکاری برای ایمن‌سازی ترافیک شبکه درون سازمانی وجود دارد؟ پاسخ مثبت است. IPsec مجموعه‌ای از پروتکل‌ها است که می‌تواند برای تأیید صحت داده‌ها و رمزگذاری بسته‌هایی که قرار است در یک شبکه انتقال پیدا کنند استفاده شود.

هنگامی که کارت شبکه‌ای در یک کامپیوتر یا سرور به شبکه‌ای وصل شود، دیوارآتش ویندوز به آن کارت شبکه و اتصال سه پروفایل مختلف اختصاص می‌دهد. شاید در گذشته با چنین حالتی روبرو شده باشید یا حتا متوجه این موضوع نشده‌اید. وقتی لپ‌تاپ خود را به وای‌فای یک کافی شاپ محلی وصل می‌کنید، آیا ویندوز از شما سؤال می‌کند که قصد اتصال به شبکه عمومی، کاری یا خانگی را دارید؟ این پرسشی است که دیوارآتش ویندوز از شما می‌پرسد و قصد دارد بر اساس پاسخی که می‌دهید پروفایل مناسب را برای اتصال به شبکه جدید اعمال کند.