آموزش جامع ویندوز سرور 2019

داکر یک پروژه منبع باز و یک ابزار کاربردی است که ابتدا برای کمک به اجرای کانتینرها در سیستم‌عامل لینوکس به کار گرفته می‌شد، اما محبوبیت کانتینرها به سرعت فراگیر شد، به‌طوری که کانتینرها به یکی از پر کاربردترین فناوری‌های ابرمحور تبدیل شدند. مایکروسافت همراه با عرضه ویندوز سرور 2016، اولین گام‌ها برای پشتیبانی از کانتینرها را برداشت و فرمان‌های پاورشلی را برای کنترل و اجرای کانیتنرها در اختیار سرپرستان شبکه قرار داد، اما پلتفرم Docker سریع‌تر از آن چیزی که مایکروسافت انتظارش را داشت پیشرفت کرد، به‌گونه‌ای که هر کاربر دنیای فناوری تصمیم گرفته بود تا کانتینرها را روی ماشین ویندوز خود نصب کند و با داکر کار کند. اگر شما نیز علاقه‌مند به آزمایش کانتینرها روی دستگاه‌های خود هستید ابتدا باید داکر را روی ویندوز نصب کنید.

اسکریپت‌نویسی در پاورشل مشابه با فرآیند ساخت فایل‌های دسته‌ای است، اما به شکل قدرتمندتری انجام می‌شود. دستورات خط فرمان مفید هستند، اما محدودیت‌هایی دارند، در حالی که فرمان‌های پاورشل می‌توانند تغییراتی در سیستم‌عامل به وجود آورند. پاورشل اجازه می‌دهد به آیتم‌هایی که درون متغیرهای محیطی یا رجیستری قرار دارند اشاره کنیم و به سادگی فرمان‌هایی روی سامانه‌های راه دور اجرا کنیم و حتی از متغیرهای موجود در یک اسکریپت پاورشل استفاده کنیم، دقیقاً مشابه با کاری که در یک زبان برنامه‌نویسی انجام می‌دهید.

در این بخش قصد داریم چند دقیقه وقت بگذاریم تا یک خوشه کوچک از سرورها را تنظیم و پیکربندی کنیم تا اطلاعات بهتری در ارتباط با ابزارهای مدیریتی و مکان‌هایی که ابزارهای فوق در ارتباط با مبحث خوشه‌بندی در ویندوز سرور 2019 در اختیارتان قرار دارند آشنا شوید.

هنگامی که در حال استفاده از سرورهای خودمان در یک سازمان هستیم، چگونه می‌توانیم برخی ویژگی‌های شگفت‌انگیزی که باعث پایدار شبکه می‌شوند را به زیرساخت خود اضافه کنیم؟ برای پاسخ‌گویی به این پرسش باید با مفاهیم متعادل‌سازی بار شبکه (NLB)، پیکربندی یک وب سایت متعادل شده، Failover clustering، Clustering tires، تنظیم یک failover clustering و S2D سرنام Storage Spaces Direct آشنا شویم.