خروس جنگی استخدام کنیم یا قاشق نقره‌ای؟

 ‌داوطلب اول از بهترین دانشگاه، با معدل بالا، رزومه بی‌نقص، توصیه‌نامه‌های درخشان و همه چیز خوب به نظر می‌رسد. داوطلب دوم فارغ‌التحصیل دانشگاه دولتی با سابقه کاری کمی است که مداوم شغل خود را تغییر داده و و شغل‌هایی نه چندان مرتبط مثل صندوقدار، متخصص انبار و مواردی این چنینی در کارنامه خود دارد. در ظاهر به‌نظر می‌رسد که دو گزینه تشابه زیادی ندارند، اما به‌خاطر داشته باشید، هر دو واجد شرایط هستند. ‌پرسشی که تقریبا همه مدیران منابع انسانی مطرح می‌کنند این است که کدامیک را انتخاب کنیم؟ رجینا هارتلی از موسسه استعدادیابی UPS می‌گوید: «همکارانم و من اصطلاحات بسیار رسمی برای تشریح  دو مقوله متمایز داوطلبان ایجاد کرده‎ایم. مورد اول را قاشق نقره می‎نامیم، کسی که آشکارا امتیازاتی داشته و سرنوشتش پیش به‌سوی موفقیت بوده و مورد دوم را خروس جنگی می‌نامیم، کسی که علیه اتفاقات عظیم جورواجور نبرد کرده تا به همان نقطه برسد.» ‌عجیب نیست که یک مدیر منابع انسانی به آدم‌ها القابی مثل قاشق‌های نقره و خروس‌های جنگی می‌دهد؟ شاید به لحاظ حرفه‌ای تشبیه چندان زیبایی نباشد و کمی مغرضانه به نظر برسد، اما اگر کمی دقیق به این استعاره‌ها دقت کنیم متوجه می‌شویم که به مفهوم مهمی اشاره دارند. هر رزومه بازگو کننده قصه‌ای است و طی سال‌ها با انسان‌هایی روبرو می‌شویم که تجربیات‌شان شبیه به یک لحاف چهل تکه است که می‌توان نکات زیادی از آن‌ها آموخت. همین موضوع باعث می‌شود تا درنگ کنیم و به‌طور کامل رزومه‌ها را بررسی کنیم، قبل از آن‌که به‌سادگی از کنار رزومه‌ها عبور کنیم. مجموعه‌ای از کارهای عجیب و غریب که شاید نشانگر عدم انسجام، فقدان تمرکز و غیرقابل پیش‌بینی بودن است را نشان می‌دهند یا شاید هم نشانه تقلای متعهدانه فردی باشند که دوست دارد بر موانع و چالش‌ها غلبه کندکه به‌خاطرش حداقل سزاوار یک مصاحبه است. به همین دلیل نباید هیچ غرضی نسبت به افراد داشته باشیم. رفتن به دانشگاه نخبگان و فارغ‌التحصیلی از آن مستلزم کلی سخت‌کوشی و از خودگذشتگی است، اما اگر کل زندگیتان به سوی موفقیت مهندسی شده، چطور شرایط دشوار را اداره می‌کنید؟ برخی افراد احساس می‌کنند به دلیل این‌که از دانشگاه طراز اولی هستند، انجام برخی کارها برایش کسر شان است، مثل انجام کار فیزیکی موقت برای درک بهتر یک عملیات و ‌در نهایت از کار خود استعفاء می‌دهند؛ اما در آن روی سکه، وقتی تمام زندگی شما به‌گونه‌ای بوده که مدام در معرض شکست قرار داشته‌اید و تجربه‌های گوناگونی کسب کرده‌اید در نهایت راه پیروزی را پیدا نمی‌کنید؟ بر مبنای این دیدگاه، متوجه می‌شویم که مصاحبه با هر دو نفر خالی از لطف نیست. آمارها نشان می‌دهند برخی افراد علی‌رغم ضریب هوشی بالایی که دارند، قادر به حفظ شغل‌های خود نیستند. هنگامی که با افراد موفق در کسب و کار ملاقات کنید و شرح ‎حال رهبران بسیار قدرتمند را بخوانید متوجه برخی شباهت‌ها می‌شوید. 

برخی از آن‌ها دشواری‌های زود هنگامی مثل تنگدستی، ترک شدن، مرگ یکی از والدین در کودکی تا معلولیت‌های یادگیری و عدم وجود شغل ثابت را تجربه کرده‌اند. خط فکر سنتی بر این استوار است که ضربه روانی منتهی به ناراحتی‌هایی می‌شود که مانع تمرکز فرد روی انجام کارهایش می‌شود، اما مطالعات انجام شده بر سوء عملکرد، داده‌های غیرمنتظره‌ای را نشان دادند که حتی بدترین شرایط هم می‎تواند منجر به رشد و دگرگونی شود. ‌این پدیده به‌نام رﺷﺪ ﭘﺲ از ﺳﺎﻧﺤﻪ معروف است. پژوهشی که توسط گروهی از محققان روان‌شناس برای اندازه‎گیری تاثیرات زندگی سخت بر کودکان در بزرگ‌سالی انجام شده نشان می‌دهد از میان ۶۹۸ نفر از کودکانی که جدی‎ترین و شدیدترین شرایط بد را تجربه کرده‎اند، درست یک سوم این جمعیت در بزرگسالی، زندگی موفق، سالم و موثری دارند. علی‌رغم همه چیز و برخلاف همه دشواری‌ها آن‌ها موفق شده‌اند. 

اکنون می‌خواهم به یک نکته جالب اشاره کنم که بدون شک پس از خواندن این پاراگراف، جست‌وجویی در اینترنت انجام می‌دهید تا درست یا اشتباه بودن این جمله را بررسی کنید. این رزومه را در نظر بگیرید. فردی توسط خانواده‌ای به عنوان فرزندخوانده پذیرفته می‌شود.  هیچوقت دانشگاه را تمام نمی‌کند. تغییرات شغلی زیادی را تجربه می‌کند، یک‌ سال موقتا در هند زندگی می‌کند و گاهی اوقات وضعیت روحی مناسبی ندارد، آیا چنین فردی را استخدام می‌کنید؟ نام او استیو جابز است. 

در مطالعه‌ای بر موفق‌ترین کارآفرین‌های جهان مشخص شد که برخی از آن‌ها اختلال خوانش‌پریشی (Dyslexia) دارند. در ایالات متحده، ۳۵ درصد کارآفرینان تحت مطالعه خوانش‌پریشی یا همان معلولیت آموزشی دارند که مانع درک مطلب می‌شود.  آن‌چه قابل توجه است، این موضوع است که در میان این کارآفرین‌ها، افرادی که رﺷﺪ ﭘﺲ از ﺳﺎﻧﺤﻪ را تجربه می‌کنند، اکنون دیدگاه خود از معلولیت در خواندن‌شان را به‌عنوان یک دشواری مطلوب می‌بینند که برای آن‌ها مزیتی را فراهم کرده، زیرا  شنوندگان بهتری شده‌اند و دقت بیشتری به جزییات پیدا کرده‌اند. آن‌ها، این مشکل را به‌عنوان یک عنصر کلیدی در موفقیت قبول کرده‌اند و می‌دانند که بدون آن تجارب، شاید آن زور و بازو و دل و جرات لازم برای موفق شدن را کسب نمی‌کردند. 

اکنون اجازه دهید به استعاره اول یادداشت بازگردیم. خروس جنگی‌ها با این عقیده پیش می‌روند که تنها شخصی که کنترل کامل بر آن‌ها دارد، خودشان هستند. وقتی اوضاع آن‌طور که دوست دارند، پیش نمی‌رود، می‎پرسند چه کار متفاوتی می‌توانم انجام دهم که نتیجه بهتری خلق کنم؟ خروس جنگی‌‌‌ها مفهومی از هدف دارند  که مانع می‌شود از خودشان ناامید شوند، به‌طوری که با خود می‌گویند اگر از فقر و مشکلات دیگر جان سالم بدر برده‌ام، از پس این چالش در کسب و کار هم بر می‌آیم و با خود می‌گویند: «واقعا مثل آب خوردن است. حله.» خروس جنگی‌ها می‌دانند که شوخ‌طبی باعث گذر از دوران‌های دشوار می‌شود و خنده کمک می‌کند دیدگاه‌تان نسبت به شرایط را تغییر دهید. 

نکته دیگری که وجود دارد روابط است. کسانی که بر فلاکت غلبه می‌کنند، تنهایی آن‌را انجام نداده‌‎اند. جایی در طول مسیر افرادی را پیدا می‌کنند که بهترین وجوه آن‌ها را کشف کرده و روی موفقیت‌شان سرمایه‌گذاری می‌کند. داشتن کسی که بتوانید فارغ از همه چیز روی او حساب کنید  در غلبه بر مصیبت بدبختی ضروری است.  در طول مسیر زندگی با انسان‌های زیادی روبرو می‌شوید که بازخوردهای بی‌رحمانه اما صادقانه می‌دهند، پند می‌دهند و به زبان ساده زیر پرو بال شما را می‌گیرند. در انتها یادداشت را با این جمله به پایان می‌رسانیم که شرکت‌هایی که تعهد به اعمال احتساب شده و عدم تشابه دارند گرایش به پشتیبانی از خروس جنگی‌ها دارند و عملکرد بهتری نسبت به هم رده‌هایشان دارند. ‌موسسه Diversity Inc مطالعه‌ای روی ۵۰ شرکت موفق داشته که نشان می‌دهد استخدام افرادی که تجربه‌های شغلی مختلفی داشته‌اند به میزان 25 تا 50 درصد باعث موفقیت شرکت شده است. پس برگردیم به پرسش اولیه من. روی چه کسی شرط خواهید بست: قاشق نقره یا خروس جنگی؟ من می‌گویم افراد را دست‌کم نگیرید، برخی از آن‌ها سلاح مخفی‌شان شور و اشتیاق و هدف است. ‌بنابراین شاید ایده بدی نباشد که خروس جنگی را استخدام کنید.