قلب‎هایی از جنس ابرهای اسفنجی اما مصنوعی و بی‌احساس

صف درخواست‌کنندگان اهدای قلب بسیار طولانی است و در مقابل تعداد اهدا کنندگان آن بسیار اندک. همین امر مهندسان صنعت پزشکی را بر آن داشته تا یک قلب مصنوعی را طراحی کنند. این قلب‎های مصنوعی که توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده مورد تایید قرار گرفته‎اند، دستگاه‎های سخت و غیرقابل انعطافی متصل به یک سری پمپ هستند تا نحوه پمپاژ خون توسط قلب را شبیه‌سازی کنند. بر اساس نتیجه یک تحقيق که اخیرا در مجله Advanced Materials منتشر شده است، حالا محققان دانشگاه کورنل یک قلب مصنوعی جدید را طراحی کرده‎اند که از ابر اسفنجی ساخته شده است و می‎تواند به نسبت ساير قلب‎های نرم و انعطافپذیر میزان بیشتری از مایع را جابجا کند.

مطلب پیشنهادی: با همکاری اسکنر‎های MRI و چاپگرهای سه بعدی قلب بیماران را بسازید!

این قلب از سیلیکون قابل انعطاف ساخته شده است و طراحی آن الهام گرفته از روباتیک نرم و عضلات مصنوعی است که می‎تواند به طور طبیعی داخل بدن قرار گیرد و به خوبی با بافت‎های طبیعی ارتباط برقرار کند. طبق گزارش New Scientist، برخلاف قلب‎های سخت و غیرقابل انعطاف، این قلب اسفنجی متخلخل بوده و این امکان را فراهم می‎کند تا هوا در بین آن جریان داشته باشد و به آن امکان تپیدن دهد، درست به همان شیوه‎ای که خون در بین عروق جریان داشته و باعث تپش قلب طبیعی می‎شود. این به این معنا خواهد بود که طراحی این قلب می‎تواند به مراتب ساده‎تر از سایر قلب‎های مصنوعی باشد. یک پمپ خارجی ساخت شده از فلز که واکنشی در بدن ایجاد نمی‎کند، هوا را به درون این قلب مصنوعی دمیده و باعث جریان از بین آن می‎شود و یک پلاستیک نازک پیچیده شده در اطراف این اسفنج نیز از نشت آن به بیرون جلوگیری می‎کند.

این قلب اسفنجی نمایانگر یک شروع امیدوارکننده است، اما هنوز برای قرار گرفتن در سینه انسان آماده نیست. این قلب اسفنجی بر خلاف قلب طبیعی انسان که از چهار حفره تشکیل شده است، تنها دو حفره دارد. محققان هنوز آزمايش نکرده‎اند که آیا خصوصیات این اسفنج در دماهای بالاتر مثل مواردی که ممکن است درون بدن رخ دهد تغییر خواهد کرد یا خیر. همچنین با وجودی که این دستگاه به نسبت ساير قلب‎های مصنوعی نرم قادر به پمپاژ مایع بیشتری است اما سرعت جریان مایع همچنان با محدودیت‎هایی مواجه است و اگر این قلب بیش از اندازه متورم شود، باعث نشت مایع از اسفنج خواهد شد. در آینده این محققان با انجام آزمايشات و کار بیشتر عناصر تشکیل‌دهنده این اسفنج را تغییر خواهند داد تا میزان احتمال نشت مایع (خون) از درون آن را به حداقل ممکن برسانند و مسیر حرکت هوا را نیز ساده‎تر کنند تا در نهایت تپش این قلب سریع‎تر و راحت‎تر انجام شود.