NDN نیاز به آدرس‌های IP را از بین خواهد برد

NDN یک معماری بالقوه اینترنت است که به‌صورت یک شبکه توزیع‌شده طراحی می‌شود. برای دسترسی به یک شبکه NDN، کاربر باید برخی برنامه‌های نرم‌افزاری و پشته پروتکل را نصب کند. این مجموعه به‌عنوان یک مسیریاب نرم‌افزاری عمل می‌کند که بااستفاده از یک مؤلفه به‌عنوان هسته شبکه که در اصطلاح به آن NDN Forwarding Daemon گفته‌ می‌شود، کار می‌کند تا امکان برقراری ارتباط بدون نیاز به آدرس‌های IP یا سرور‌های سخت‌افزاری را فراهم سازد.این کنسرسیوم موفق شده‌است بسیاری از پیشتازان صنعت شبکه نظیر آلکاتل، سیسکو، هواوی، پاناسونیک و VeriSign را به جمع خود اضافه کند. این اعضا شامل هشت دانشگاه امریکایی و شش دانشگاه بین‌المللی نظیر UCLA هستند که مسئولیت تولید فریم ورک برای NDN به‌عنوان استاندارد آینده شبکه را به‌عهده دارند. وضعیت کنونی یک شبکه ساده NDN را می‌توانید در وب‌سایت دانشگاه سنت لوئیس واشنگتن مشاهده کنید¹.

مطلب پیشنهادی: آیا TCP/IP بازنشسته می‌شود؟

دنیای شبکه هنوز هم به‌دنبال به‌کار‌گیری IPv6 است؛ اما پروتکل NDN می‌تواند مسیر انتقال داده را به‌خصوص در شبکه‌های شرکتی و اداری تغییر دهد. NDN برای سازمان‌هایی که به‌دنبال اشتراک داده‌ها در شبکه‌های عمومی بوده و حفظ امنیت انتقال و محتوا برای آن‌ها مهم است، بسیار جذاب است. از آن‌جا که انتقال داده با استفاده از NDN به آدرس IP نیاز ندارد، بسته‌های معمولی در حین فرآیند انتقال قابل شناسایی نیستند و فقط فرستنده و گیرنده می‌دانند کدام داده‌ها باید بازسازی شوند. به ‌این‌ ترتیب، لایه امنیتی جدیدی نظیر رمزگذاری فراهم خواهد شد. NDN همچنین معماری مناسبی برای پیاده‌سازی روش‌هایی نظیر کد‌گذاری شبکه محسوب می‌شود؛ کد‌گذاری شبکه، روش جدیدی برای انتقال اطلاعات از طریق اینترنت است. در این روش می‌توان با استفاده از معادلات ریاضی به‌جای ارسال بسته‌ها، به نرخ انتقالی معادل 5 الی 10 برابر سریع‌تر از سایر روش‌ها دست یافت. (به مقاله «آیا IP/TCP بازنشسته می‌شود؟» در شماره 160 ماهنامه رجوع کنید) NDN طرح نوینی است که در آن یک معماری کاملاً جدید که هیچ وابستگی به IP ندارد، وجود دارد. با توجه به اطلاعات ارائه شده در وب‌سایت کنسرسیوم، «NDN یک معماری کاملاً جدید است، اما کاربران آن می‌توانند در یک‌ جا جمع شوند. طراحی این معماری در واقع بازتابی از درک ما از محدودیت‌های معماری کنونی اینترنت است.»
یکی از اهداف اصلی NDN، حذف محدودیت در بسته‌ها است که فقط حاوی نام نقاط انتهایی اتصال هستند (شکل 1). وب‌سایت کنسرسیوم اعلام کرده‌است: «در معماری جدید، یک بسته NDN را می‌توان به هر صورت دلخواه نام‌گذاری کرد: یک نقطه انتهایی اتصال، بخشی از فیلم یا کتاب، یک دستور به‌منظور روشن کردن چراغ‌ها و...»

شکل 1: معماری ساعت شنی NDN و اینترنت (مرجع تصویر: کنسرسیوم NDN)

به‌ نظر می‌رسد چندین سال طول خواهد کشید که زیرساخت اصلی برای NDN ساخته و برای مشتریان و کارخانه‌ها به‌عنوان یک گزینه تجاری تلقی شود. با وجود این، همانند هر انقلابی که در صنعت فناوری به‌وقوع می‌پیوندد، اگر مزایای NDN به‌صورت شفاف بیان شود، کنسرسیوم قادر خواهد بود توجه سایر نهاد‌ها را به تحقیقات جدید جلب کند، و به این‌ترتیب به زودی شاهد شروع ورود برنامه‌های کاربردی NDN در بازار خواهیم بود. زیرساخت اصلی و کنونی اینترنت بیش از سه ‌دهه است که مورد استفاده قرار می‌گیرد. طی ده سال آینده، شاهد ورود معماری‌های جدید اینترنتی خواهیم بود که به‌صورت خلاقانه تغییراتی در هسته سیستم‌های ارتباطی ایجاد می‌کند. NDN به همراه IPv6، فناوری‌های 5G و IoT، مسیر انتقال داده‌ها و اتصال کاربران در سرتاسر دنیا را تغییر خواهد داد.

پی‌نوشت:

http://ndnmap.arl.wustl.edu