آرم در اينتل چه می‌کند؟!

چرا اينتل، تراشه آرم می‌سازد؟ 
سايت فوربز در همين‌باره مقاله‌ای نوشت و آن‌ را چنين آغاز کرد: «يک ضرب‌المثل قديمی می‌گويد، اگر نمی‌توانی شکست‌شان بدهی با آن‌ها همراه شو. اين دقيقاً همان کاری است که اينتل سرانجام با نظر به ناکامی‌اش در تجارت تراشه‌های موبايل تصميم گرفت، انجام دهد.» در واقع از نظر فوربز و ديگر سايت‌های هم‌‌صدا، توليد اين تراشه‌ها توسط اينتل به معنی کرنش اين شرکت در برابر آرم بود. 
اما سایت اینترنتی ديجيتال ترندز، ضمن انتشار مقاله‌ای با انتقاد از اين هياهو آن ‌را اغراق‌آميز خواند، به‌ويژه اين‌که شمار تراشه‌های آرم که قرار است از خطوط توليد اينتل بيرون بيایند، بسيار اندک است. با وجود این،  اصل موضوع هنوز هم پرسش‌برانگيز بود و مردم و رسانه‌ها حق داشتند بپرسند چه اتفاقی افتاده است که اينتل می‌خواهد تراشه‌های مبتنی‌بر معماری‌های رقيب خود را در کارخانه‌های خودش توليد کند؟! در ادامه خواهيم ديد که هرچند چنين حرکتی شگفت‌انگيز و مبهم می‌نمايد، اما نگاهی دقيق‌تر و عميق‌تر به ماجرا می‌تواند واقعيت‌های پنهان در پس ظواهر را آشکار کند و نشان دهد که اين تصميم در نهايت هم به سود اينتل است و هم به سود مشتريانش!

طراحان پردازنده‌های آرم از اين تصميم اينتل چه سودی می‌برند؟
اينتل را سازنده پيشرفته‌ترين پردازنده‌های کاربردی‌ جهان می‌دانند و شايد بخش زیادی از اين جايگاه بلند، نتيجه برخورداری اين شرکت از برخی از پيشرفته‌ترين تجهيزات دنيای توليد و صنعت باشد. يکی از تراشه‌هایی که قرار شد در خطوط توليد اينتل پياده‌سازی شود، پردازنده‌ 64 بيتی مبتنی‌بر معماری Cortex-A53 آرم است که آلترا (Altera) آن ‌را طراحی کرده‌ و سپس توليدش را به اينتل سپرده‌ است. اين تراشه براساس تازه‌ترين فناوری چاپ اينتل، يعنی چاپ 14 نانومتری، توليد خواهد شد. جالب آن‌که براساس راهبرد مشخص و از پيش تعيين ‌شده اينتل، حتی خود اين شرکت نيز استفاده از ليتوگرافی 14 نانومتری را در محصولات خود آغاز نکرده ‌بود که پذيرفت ريزپردازنده‌های آرم را با اين ليتوگرافی توليد کند. در واقع برابر با زمان‌بندی از پيش ‌تعيين‌شده، قرار بر اين بود که پردازنده‌های 14 نانومتری خود اينتل تازه پس از عرضه پردازنده‌های نسل پنجم Core وارد بازار ‌شوند که همين‌گونه هم شد و اينتل پردازنده‌ 14 نانومتری Core M را در نمايشگاه کامپيوتکس امسال رونمایی کرد. از نظر فناوری ليتوگرافی، هيچ‌يک از رقبا را يارای رقابت با اينتل نيست. اين شرکت همواره يک گام، معادل دو سال، از ديگران پيش است. اينتل نخستين شرکتی است که چاپ 14 نانومتری را عملياتی می‌کند و زمانی که رقباي او توليد تراشه‌های 14 نانومتری را شروع کنند، اينتل نیز توليد با چاپ 10 نانومتری را عملياتی خواهد کرد. 

خود اينتل چه سودی می‌برد؟
کاهش فروش کامپيوترهای شخصی (در مقايسه بادوران زرين اين صنعت در سال‌های گذشته) باعث شده ‌است تا بخشی از ظرفيت توليد در کارخانه‌های اينتل بدون استفاده رها شود و اتفاقاً، اگر اينتل بخواهد اين خطوط را برای توليد تراشه‌هایی غير از تراشه‌های رايج خود تغيير دهد، تصمیم درستی است. از سوی ديگر، زمانی که اينتل توليد تراشه‌های آرم را پذيرفت، عرضه تراشه‌های 14 نانومتری خود را آغاز نکرده ‌بود. 
پس ايده جالبی است اگر اينتل خواسته ‌باشد از ظرفيت موجود بهره ببرد، حتی اگر به قيمت توليد تراشه‌های آرم تمام شود. اما علاوه‌بر انگيزه‌های مالی، نبايد اهميت راهبردی اين تصميم را از ديده دور داشت. اينتل اگر می‌خواهد همواره از رقبای خود پيش باشد و به‌ويژه، اگر می‌خواهد در بازار موبايل و فوق‌موبايل در برابر رقيب سرسخت خويش، آرم، سربرآورد، بايد پژوهش و دانش خود را درباره فناوری‌های نو همواره و به‌سرعت افزايش دهد. 
برای موفقيت در مبارزه، شناخت رقيب و آگاهی از ضعف‌ها و قوت‌های او ضروری است. اينتل با ساخت تراشه‌های آرم در خطوط توليد خود، از نزديک با آن‌ها آشنا می‌شود و به ديد گسترده‌تری در اين‌باره دست می‌يابد. با اين‌کار، مهندسان اينتل برای رقابت با آرم آماده‌تر و با توليد پردازنده‌های کوچک و کارآمد اين شرکت آشناتر می‌شوند. 

ما چه سودی می‌بريم؟
مستقيماً سود چندانی نمی‌بريم. اينتل تشنه توليد تراشه‌های آرم نيست؛ قراردادهای محدودی را در اين‌باره امضا کرده ‌است و همچنین راهبرد تجاری و مديريتی‌اش به‌گونه‌ای است که درهای کارخانه‌های خود را به‌روی هر کسی نمی‌گشايد. پس اين تراشه‌های آرمی- اينتلی نه بر بازار اسمارت‌فون‌ها تأثير مستقيمی خواهند داشت و نه بر بازار تبلت‌ها. اما، به‌طور غيرمستقيم راهبرد بلندمدت اينتل هرچه که باشد، اگر تراشه‌هايش رقابتی‌تر شوند مشتری از آن سود خواهد بود. 
هم‌اينک اپل و سامسونگ تراشه‌های مختص خودشان را طراحی و توليد می‌کنند. اما شمار شرکت‌هایی که برای ديگران سخت‌‌افزارهای رده‌بالا می‌سازند، به‌نسبت کم است. حضور يک رقيب جديد قدرتمند در اين بخش (به‌ويژه کسی به بزرگی اينتل) می‌تواند به شرکت‌های ديگر نيز کمک کند تا بتوانند در برابر تراشه‌های مرغوبی که از خطوط توليدی اپل و سامسونگ بيرون می‌آيند، بايستند. 

جمع‌بندی
تصميم اينتل مبنی‌بر توليد تراشه‌های مبتنی‌بر ريزمعماری‌های آرم، در خود نشانی از شکست ندارد. اينتل نه در برابر آرم کرنش کرده ‌است و نه خود را به موج بزرگ برخاسته از تراشه‌های آرم سپرده‌ است. در واقع اينتل می‌خواست خطوط توليدی خود را موقتاً به کار وا دارد و هم‌زمان بردرآمدهای خود بیافزاید، به‌ويژه زمانی که توليد و فروش تراشه‌های 14 نانومتری‌ آن بيکار مانده ‌بودند. در اين ميان خيلی‌ها، از جمله کاربران، از چنين تصميمی سود خواهند برد.
 اگر دوام باتری‌ها در چند سال گذشته دو برابر شده ‌است، همچنین اگر کارایی پردازنده و گرافیک آن دگرگونی‌های چشم‌گیری داشته است، نقش اينتل و بخش پژوهش و گسترش (R&D) آن ‌را نبايد در اين‌ موارد ناديده گرفت. افزايش درآمدهای اينتل يعنی هزينه‌کرد آسان‌تر برای پژوهش و گسترش بيش‌تر و نيز يعنی حضور مؤثرتر يکی از پيشتازترين تراشه‌سازان جهان در بازار موبايل و فوق‌موبايل.

منابع: 
- سايت آناندتک، نويسند: آناند شيمپی، ژوئن 2013
- سايت سمی‌اکيورت، نويسنده: چارلی دمرجيان، آگوست 2013
- سايت ديجيتال ترندز، نويسنده: مت اسميت، نوامبر 2013
- سايت ديجيتال ترندز، نويسنده: اندی بوکسال، اکتبر 2013