تالار مشاهیر

اولین ترانزیستور عملیاتی دنیا حاصل تلاش سه دانشمند به‌نام‌های ویلیام برادفورد شاکلی (1989-1910)، جان باردین (1991-1908) و والتر براتین (1987-1902) بود؛ اختراع آن‌ها دنیای الکترونیک را متحول کرد. ترانزیستور دستگاه نیمه‌رسانایی است که برای تقویت یا قطع و وصل کردن سیگنال‌های الکترونیکی به کار می‌رود. عملکرد اکثر تجهیزاتی که ما روزانه با آن‌ها سروکار داریم، (از جمله تلویزیون، تلفن همراه و کامپیوترها) به خصوصیات ترانزیستورهای مورد استفاده در آن‌ها بستگی دارد و بی‌جهت نیست که عده‌ای نقش ترانزیستور در قرن بیستم را به نقش موتور بخار در قرن نوزدهم تشبیه می‌کنند. آن‌چه در ادامه می‌آید، نخستین بخش از داستان سه‌قسمتی مخترعان ترانزیستور است که به ویلیام شاکلی اختصاص دارد. در دو قسمت بعدی زندگی حرفه‌ای جان باردین و والتر براتین و نقش آن‌ها در اختراع ترانزیستور مرور خواهدشد.

وقتی شوروی سابق اولین انسان را به فضا فرستاد، در مسابقه فضایی با آمریکا بر این کشور برتری آشکاری یافت. این کشور قبلا نیز در سال 1957 اولین ماهواره جهان موسوم به اسپوتنیک 1 را در مدار زمین قرار داده و نیز اولین موجود زنده را که سگی به نام لیکا بود، به فضا فرستاده بود. شوروی می‌خواست در گام بعدی انسانی را به فضا بفرستد و او را سالم به زمین برگرداند تا داستان این سفر تاریخی را برای دیگران نیز تعریف کند. گزینه نهایی آن‌ها یکی از خلبانان باتجربه ارتش به نام یوری گاگارین (1934 تا 1968) بود. سرانجام آن روز فرارسید و یوری گاگارین نخستین انسانی شد که با فضاپیمای وستوک 1 طی سفری 108 دقیقه‌ای به فضا رفت و سالم به زمین بازگشت.

کمتر مخترعی در دنیا آن‌قدر عمر می‌کند که بتواند تحولات ناشی از اختراعش را به چشم ببیند. اما «ناریندر سینگ کاپانی» (Narinder Singh Kapany) از معدود دانشمندانی است که این فرصت را یافته است. او در سال 1953 سیم شیشه‌ای خاصی طراحی و تولید کرد که می‌توانست نور را از خود عبور دهد. کاپانی بعدها آن را «فیبر نوری» نام نهاد و این اختراعش زندگی همه ما را دگرگون کرد. بدون فیبرهای نوری، اینترنت و ارتباطات مدرن به این‌جا نمی‌رسید و ساخت ابزار‌های پیشرفته زیست‌پزشکی و نیز استفاده موثر از انرژی خورشید میسر نمی‌شد. این فیزیکدان هندی مستعد که در عین حال کارآفرین و مخترع نیز بود، با فیبر نوری کاری کرد که در مدرسه به او گفته بودند غیرممکن است: خم کردن نور.

می‌گویند وقتی سه ساله بود خطای محاسباتی پدرش را اصلاح کرد و وقتی به 19 سالگی رسید اولین قضیه (ریاضی) خود را ارائه داد. گاوس کودک نابغه‌ای بود و هم‌زمان که بزرگ می‌شد می‌دانست چگونه ذهن کنجکاو و فوق‌العاده‌اش را فعال نگه دارد. او نوشته بود، آن‌چه بزرگ‌ترین لذت را به انسان اعطا می‌کند، عمل یادگیری و روند موفقیت در این راه است، نه خود علم و تصاحب آن. کارهای ریاضی او در هندسه، نجوم و آمار انقلابی پدید آورد و منحنی زنگوله‌ای او در آمار معروف شد. وی همچنین طی زندگی 77 ساله‌اش فرصت یافت کتابخانه‌ای شخصی متشکل از 6000 کتاب ایجاد کند. پیشرفت‌های علمی او سبب شد تا پس از مرگ، برترین ریاضی‌دانان لقب بگیرد.