یافته جدید دانشمندان: انسان‌ها از پلک زدن برای تشویق دیگران به‌مکالمه استفاده می‌کنند

این تحقیق علمی نشان داد که سرعت بالای پلک زدن در یک مکالمه و در حین وقفه‌های طبیعی سایرین را به گفتگوی بیشتر تشویق می‌کند. اما پلک زدن‌های طولانی‌تر باعث می‌شود تا دیگران کمتر صحبت کنند.

محققان بر این عقیده‌اند که  پلک زدن را می‌توان همانند تکان دادن سر به‌عنوان روشی برای اشاره کردن درنظر گرفت. 

در واقع پلک زدن یک عملکرد فیزیولوژیکی واضح و صریح است: چشم‌ها را مرطوب نگه می‌دارد و آن‌ها را پاک می‌کند. از این لحاظ این حرکت به برف پاک‌کن‌های روی شیشه جلوی خودروها شباهت دارد.

دانشمندان مدت‌ها بر این تصور بودند که این حرکت بیشتر روشی برای چرب کردن مردمک چشم است.

انسان در طول روز چیزی در حدود 13 هزار و 500 بار پلک می‌زند. این تعداد بسیار بیشتر چیزی است که برای تمیز نگه داشتن مردمک چشم نیاز است. علاوه بر این، تعداد پلک زدن در مکالمات بیشتر از زمانی است که سکوت می‌کند. 

از همین رو دانشمندان مؤسسه "مکس پلانک" در نایمخن در هلند شروع به‌انجام تست‌هایی کردند تا بتوانند هدف از پلک زدن را پیدا کنند.

آن‌ها برای این کار یک چهره کامپیوتری یا آواتار ساختند که به‌عنوان یک شنونده مجازی عمل می‌کند. این چهره از داوطلبان سئوالاتی مانند "آخر هفته شما چطور بود؟" را می‌پرسد. سپس، دانشمندان واکنش‌های آواتار را با استفاده از پلک زدن‌های کوتاه و بلند که هر کدام کمتر از یک ثانیه طول کشید کنترل کردند. مدت زمان پلک زدن‌های کوتاه 208 میلی‌ثانیه و پلک زدن‌های بلند 607 میلی‌ثانیه بود. 

محققان متوجه شدند که تفاوت ناچیز و نامحسوسی که بین پلک زدن‌های کوتاه و بلند وجود دارد توسط شنونده دریافت شد. پلک‌های کوتاه‌تر منجر به پاسخ‌های کوتاه‌تر و پلک‌های بلندتر منجر به پاسخ‌های طولانی‌تر مثلا در حد چندین ثانیه شد.

محققان می‌گویند: "یافته‌های ما نشان می‌دهد که یکی از ظریف‌ترین حرکت‌های انسان که همان پلک زدن چشم است تأثیر حیرت‌انگیزی روی تطبیق و هماهنگ‌سازی تعاملات روزانه انسان دارد." هیچ‌کدام از داوطلبان این تحقیق متوجه نشدند که تحت‌تأثیر پلک زدن قرار گرفته‌اند.

به‌گفته این محققان، پلک زدن به‌عنوان یک علامت در مکالمه روی افرادی که قدرت اشتراکی احساس آن‌ها با دیگران کمتر است عمل نمی‌کند و معمولا پاسخ‌دهی این دسته پایین‌تر از سطح خوب است.

بنابراین تلاش برای پلک زدن سریع در مقابل فردی که احساس خستگی می‌کند نمی‌تواند کارساز باشد.

پلک زدن ما در گذر زمان تغییر می‌کند. کودکان و نوزادان تقریبا اصلا پلک نمی‌زنند. تحقیقی که در گذشته انجام شده نشان می‌دهد که وقتی ذهن انسان‌ها درگیر است، مثلا در تلاش برای حل یک مشکل سخت و دشوار هستند، بیشتر پلک می‌زنند.

یکی دیگر از یافته‌های جالب توجه این تحقیق آن است که میمون‌هایی که در گروه‌های اجتماعی بزرگ‌تر زندگی می‌کنند نسبت به آن‌هایی که با میمون‌های کمتری در ارتباط هستند بیشتر پلک می‌زنند.