۷ مشکل رایج شبکه و نحوه حل سریع آن‌ها

1. آدرس‌های IP تکراری

هنگامی که دو دستگاه سعی می‌کنند یک آدرس آی‌پی واحد را به اشتراک بگذارند، مشاهده می‌کنند که آدرس قبلاً استفاده شده و در نتیجه قادر به اتصال به شبکه نخواهند بود.

راهکار: علت بروز این مشکل پیکربندی پیش‌فرض DHCP روتر است. DHCP احتمالاً در تلاش است تا به دستگاه جدید شما یک آدرس در ابتدای زیرشبکه اختصاص دهد، در حالی‌که ممکن است دستگاه دیگری قبلاً این آدرس‌‌ها را آدرس‌های آی‌پی‌های ثابت مصرف کرده باشد. اگر به تازگی یک دستگاه یا سرور جدید را به شبکه خود معرفی کرده‌اید، شاید ایده بدی نباشد که سرور DHCP را بازبینی کنید. کافی است، سرور DHCP را غیرفعال کنید، ارتباط دستگاه‌ها با شبکه را قطع کرده، دومرتبه DHCP را فعال کرده و اتصال دستگاه‌ها به شبکه را برقرار کنید.

اقدام پیشگیرانه: می‌توانید با تغییر پیکربندی روتر خود برای شروع به تخصیص آدرس‌های DHCP در نزدیکی انتهای زیرشبکه، یک قدم ساده برای جلوگیری از بروز مشکل تداخل آدرس آی‌پی بردارید و آدرس‌های پایین‌تر را برای دستگاه‌هایی که نیازمند آدرس آی‌پی ثابت هستند، رزرو کنید.

2. در دسترس نبودن آدرس IP

برای رفع این مشکل باید از دستور ipconfig استفاده کنید. اگر ایستگاه کاری یا دستگاهی در شبکه یک آدرس آی‌پی داشته باشد که بابا 169.x.x.x شروع شود، به این معنا است که هیچ آدرس آی‌پی از سرور DHCP در دسترس نبوده تا به کلاینت اختصاص پیدا کند.

راهکار: کاربرانی که از اینترنت کابلی استفاده می‌کنند و روتر محلی ندارند، آدرس‌های IP را به صورت محدود و مستقیماً از ISP دریافت می‌کنند. این احتمال وجود دارد که آدرس‌های IP مجاز که توسط شرکت ارائه‌دهنده خدمات ی تخصیص پیدا می‌کند تمام شده است. برای حل این مشکل باید روتری خریداری کنید یا از اینترنت موبایل استفاده کنید تا یک آدرس آی‌پی مخصوص به خود را دریافت کنید. در این حالت مجموعه آدرس‌های محلی در اختیار دارید که دستگاه‌های درون شبکه محلی قادر به استفاده از آن‌ها هستند و هیچ‌گاه تمام نمی‌شوند.

اگر از قبل یک روتر محلی با DHCP دارید، ممکن است مجموعه آدرس پیش‌فرض برای شبکه شما بسیار کوچک باشد. برای حل این مشکل باید به سراغ تنظیمات DHCP روتر بروید و بازه‌ای که آدرس‌ها توسط DHCP اختصاص داده می‌شود را بررسی کرده و آن‌را مطابق با نیازهای شبکه خود تنظیم کنید.

اقدام پیشگیرانه: مهم است که هر شبکه متصل به اینترنت یک روتر محلی داشته باشد که با NAT و DHCP کار ‌کند تا هم مشکلات امنیتی به وجود نیاید و هم با مشکل کمبود آدرس روبرو نشوید. روتر باید تنها دستگاهی باشد که به مودم متصل است و همه دستگاه‌های دیگر از طریق روتر به شبکه متصل ‌شوند.

3. مشکلات DNS

خطاهایی مانند مسیر شبکه را نمی‌توان پیدا کرد، آدرس IP یافت نشد، یا نام DNS وجود ندارد، معمولاً می‌توانند به دلیل بروز مشکل در پیکربندی DNS به وجود آیند. ابزار خط فرمان nslookup می‌تواند به عنوان یک ابزار خوب برای مشاهده سریع تنظیمات DNS ایستگاه‌های کاری یا کلاینت‌ها استفاده شود.

راه‌حل: ایستگاه‌های کاری و سایر دستگاه‌های شبکه را می‌توان برای استفاده از سرورهای DNS خود، بدون توجه به سرور اختصاص داده شده توسط DHCP، پیکربندی کرد. برای یان منظور باید تنظیمات Internet Protocol Version 4 (TCP/IP) متعلق به آداپتوری که از آن استفاده می‌کنید را بررسی کنید تا مطمئن شوید ک سرور DNS به اشتباه پیکربندی نشده باشد و روی گزینه Obtain DNS server address automatically تنظیم شده باشد.

راه‌حل پیشگیرانه: روتر محلی شما ممکن است به گونه‌ای پیکربندی شود که به عنوان یک سرور DNS عمل کند و یک DNS از طریق سرورهای ISP به‌دست آورد. تنظیمات DHCP شبکه خود را تغییر دهید تا مستقیماً به سرورهای DNS دسترسی داشته باشید.

4. یک ایستگاه کاری قادر به اتصال به شبکه نیست

اگر هنگام باز کردن یک مرورگر وب فقط یک ایستگاه کاری پیام "No internet" را نشان می‌دهد، باید فرض کنیم که دیگر تجهیزات و مولفه‌های شبکه سالم هستند و تمرکز خود را روی سخت‌افزار و نرم‌افزاری که این پیغام را نشان داده معطوف کنیم.

راه‌حل: برای حل این مشکل شبکه، باید به سراغ عواملی که باعث قطعی ارتباط شده‌اند مثل کابل، سیگنال ضعیف WiFi، خرابی کارت شبکه یا درایورهای اشتباه نصب شده بروید. مطمئن شوید که آداپتور شبکه ایستگاه کاری با سرورهای IP، زیرشبکه و DNS صحیح پیکربندی شده است.

اگر با این کار مشکل حل نشد، نرم‌افزار فایروال دستگاه را بررسی کنید تا مطمئن شوید که پورت‌های لازم به شبکه خارجی باز هستند. پورت‌های رایج شامل 80 و 443 برای ترافیک وب، به علاوه 25، 587، 465، 110 و 995 برای ایمیل است.

اقدام پیشگیرانه: معمولاً بهتر است تمام تنظیمات TCP/IP ایستگاه کاری را به تخصیص خودکار (Automatically assigned) تغییر وضعیت دهید. از یک سرور DHCP برای ارائه یک پیکربندی یکنواخت به تمام دستگاه‌های موجود در شبکه استفاده کنید. اگر یک IP ثابت در یک ایستگاه کاری یا سرور خاص مورد نیاز است، اکثر سرورهای DHCP امکان ایجاد نگاشت IP استاتیک را فراهم می‌کنند.

5. نمی‌توان به Local File یا Printer Shares متصل شد

مشکلات اشتراک‌گذاری یکی از دشوارترین مشکلات شبکه هستند، زیرا تعداد مولفه‌هایی که باید به درستی پیکربندی شوند، نسبتا زیاد هستند.

معمولاً مشکلات اشتراک‌گذاری به دلیل تضاد بین محیط‌های امنیتی مختلط ایجاد می‌شود. حتی نسخه‌های مختلف یک سیستم عامل، گاهی از مدل‌های امنیتی کمی متفاوت استفاده می‌کنند که می‌تواند اتصال ایستگاه‌های کاری را با مشکل روبرو کنند.

راه‌حل: می‌توانیم مشکلات اشتراک‌گذاری را به بهترین نحو با بررسی احتمالات به ترتیب زیر برطرف کنیم:

اطمینان حاصل کنید که سرویس‌های مورد نیاز در حال اجرا هستند. در سیستم‌های ویندوز، سرور، TCP/IP NetBIOS Helper، ایستگاه کاری و سرویس‌های مرتبط با مرورگر همگی باید اجرا شوند. در ماشین‌های لینوکسی، Samba مولفه اصلی مورد نیاز برای اشتراک‌گذاری با سیستم‌های ویندوز است.

فایروال‌های خود را بررسی کنید. بسیار معمول است که فایروال ایستگاه کاری طوری پیکربندی شود که ترافیک اشتراک‌گذاری فایل و چاپگر را مسدود کند، به خصوص اگر بسته آنتی ویروس جدیدی نصب شده باشد که فایروال خود را معرفی می‌کند. مشکلات فایروال می‌تواند در سطح سخت‌افزار نیز وجود داشته باشد، بنابراین مطمئن شوید که روترها یا سوئیچ‌های مدیریت شده ترافیک اشتراکی را در زیرشبکه منتقل می‌کنند.

اطمینان حاصل کنید که همه ایستگاه‌های کاری در یک زیر شبکه قرار دارند. این مشکل معمولاً فقط در شبکه‌های پیچیده ظاهر می‌شود، با این حال، حتی شبکه‌های ساده نیز گاهی دارای تجهیزات IP ثابت با زیرشبکه‌ای نامناسب هستند. نتیجه این است که ترافیک خارجی به خوبی انتقال پیدا می‌کند، در حالی که ترافیک داخلی به موانع غیرمنتظره‌ای برخورد می‌کند.

همه آداپتورهای شبکه ویندوز به  File and Printer Sharing for Microsoft Networks، Client for Microsoft Networks و فعال بودن NetBIOS over TCP/IP  نیاز دارند.

هنگامی که همه چیز را بررسی کردید، در نهایت عامل مهم دیگری که باعث بروز این مشکل می‌شود، مجوزها هستند. در سیستم عامل ویندوز لایه‌های مختلفی وجود دارند که دسترسی به منابع را امکان‌پذیر می‌کنند و هر یک رابط کاربری خاص خود را دارند، بنابراین:

سیستم‌هایی که با گروه کاری یا دامنه اشتباه پیکربندی شده‌اند را بررسی کنید.

مطمئن شوید که HomeGroup به درستی پیکربندی شده است.

نوع شبکه روی Public تنظیم شده باشد.

مجوزهای NTFS به اشتباه پیکربندی نشده باشند.

6. شبکه محلی قادر به اتصال به اینترنت نیست

این وضعیت می تواند متناوب یا مداوم باشد. اغلب اوقات، سخت‌ترین جنبه بررسی مشکل در ارتباط با شبکه خارجی است. گاهی اوقات ممکن است چنین مشکلی باعث شود سازمان‌ها مجبور شوند به سراغ ارائه‌دهندگان خدمات اینترنتی دیگری بروند.

راه‌حل: راه‌اندازی مجدد روتر و مودم اولین کار است. در ادامه می‌توان از ابزار tracert برای شناسایی وقفه‌های ارتباطی استفاده کرد. در صورت لزوم اسکرین‌شاتی گرفته و آن‌را با شرکت ارائه‌دهنده خدمات اینترنت به اشتراک قرار دهید.

اقدام پیشگیرانه: بهترین راهکار این است که اطمینان حاصل کنید اتصال اینترنتی را از یک شرکت ارائه‌دهنده خدمات درجه یک دریافت می‌کنید. برخی شرکت‌ها نقش واسطه را دریافت بازی می‌کنند، به این صورت که اینترنت را از شرکت‌های اول دریافت می‌کنند و با کمی تخفیف در اختیارتان قرار می‌دهند. بنابراین باید تا جایی که امکان دارد واسطه‌ها را حذف کنید تا به اینترنتی پایدار دست پیدا کنید.

7. عملکرد آهسته اینترنت

عملکرد آهسته معمولاً به دلیل ازدحام یا گاهی اوقات اتصالات با کیفیت پایین به وجود می‌آید که کندی سرعت یا قطعی‌های ناگهانی را به وجود می‌آورد. ازدحام ممکن است ارتباط مستقیمی با کاهش پهنای باند نداشته باشد، زیرا تنها یک پورت روی سوئیچ یا روتر می‌تواند عملکرد شبکه را کاهش دهد. این مشکل عمدتا در ارتباط با خطوط اجاره‌ای که در آن پهنای باند اختصاصی دریافت می‌شود قابل رویت است.

راه‌حل: از وب‌سایت‌هایی که در زمینه تشخیص سرعت فعال هستند، استفاده کنید، آزمایش‌هایی را از طریق سرورهای از راه دور جغرافیایی انجام دهید. رویکرد فوق می تواند مناطق پر ازدحام در شبکه ISP را مشخص کند.

سرورهای DNS یکی از مولفه‌های مهم و ضروری اینترنت است اغلب نادیده گرفته می‌شوند. استفاده از سرورهای DNS نادرست می‌تواند منجر به ازدحام مسیریابی یا مشکلات تعادل بار شود. در حالی که شما معمولاً از تنظیمات DNS ISP خود استفاده کنید، آن‌ها ممکن است در واقع ترافیک را از طریق کش‌های وب بیش از حد بارگذاری شده مسیریابی کنند. می‌توانید به‌طور موقت تنظیمات DNS خود را برای استفاده از OpenDNS تنظیم کنید.

اقدام پیشگیرانه: اگر عملکرد اینترنت حیاتی است، باید مکانیزم‌های ارتباطی مختلف تهیه کنید. به‌طور مثال، ترکیبی از اینترنت ADSL، VDSL، موبایل یا فیبرنوری را تهیه کنید تا در صورت لزوم و هنگامی که شبکه با افت روبرو شود به سرعت گزینه دیگر سوییچ کنید. درست است که روش فوق هزینه‌ها را افزایش می‌دهد، اما حداقل مطمئن خواهید بود که در صورت عملکرد ضعیف یک شبکه به راحتی قادر به استفاده از گزینه جایگزین هستید. یک اپراتور محلی DSL ممکن است قابلیت اطمینان بهبود یافته را با هزینه کمی بالاتر ارائه دهد، اما برای عملکرد ثابت، ممکن است متوجه شوید که یک خط اجاره ای گران قیمت برای سازمان شما الزامی است.