چگونه روتر بی‎سیم خود را تنظیم و بهینه سازی کنیم (بخش دوم)

بخش اول این مقاله را می توانید در اینجا بخوانید. 

قلب شبکه خانگی شما را روتر آن تشکیل می‎‎دهد، بنابراین برای در اختیار داشتن یک شبکه خانگی ایده‎ال اول باید به این قطعه سخت افزاری رسیدگی کنیم. در بخش اول این مقاله به نحوه انتخاب روتر، اتصال آن به اینترنت، دسترسی به کنسول مدیریتی برای سفارشی سازی تنظیمات و مدیریت آدرس‎های ای‎پی با سرور DHCP پرداختیم.

کار با آی‎پی‎های ثابت

حالا که با استفاده از سرور DHCP تعدادی آدرس آی‎پی در اختیار دارید، باید به طور دستی آنها را به دستگاه‎هایی که به آدرس ثابت نیاز دارند اختصاص دهید. کاری که شما باید انجام دهید این است که برای آداپتور شبکه دستگاه مورد نظر خود یک IP address ، Subnet Mask، Gateway address و یک DNS server address واحد در نظر بگیرید. بر اساس مثالی که ما برای تعیین مجموعه آی‎پی در سرور DHCP در نظر گرفتیم، شما باید از آدرس‎هایی بین 192.168.0.52 تا 192.168.0.254 برای IP address و 255.255.255.0 برای Subnet Mask استفاده کنید. آدرس‎های Gateway و DNS نیز با آدرس ای‎پی روتر یکسان است که در مثال ما 192.168.0.1 است.

فهرست آدرس‎های ای‎پی ثابتی که انتخاب می‎کنید را یادداشت کنید تا در آینده به اشتباه دوباره از آنها استفاده نکنید. فرآیند تنظیم آدرس‎های ای‎پی ثابت به یک آداپتور شبکه به دستگاهی که استفاده می‎کنید بستگی دارد، بنابراین برای پیدا کردن روش انجام آن به راهنمای آن مراجعه کنید.

فعال سازی وای‎فای شما

حالا که پیکربندی شبکه شما انجام شده، وقت آن رسیده است تا به تنظیمات شبکه بی‎سیم خود بپردازید. انجام کار بسیار راحت است. وقتی این کار را انجام می‎دهید مطمئن شوید كه یکی از کامپیوترهای شما از طریق کابل اترنت به شبکه متصل شده باشد. اگر شما بخواهید پیکربندی وای‎فای را به صورت بی‎سیم انجام دهید، هر زمان که یک تغییر را اعمال می‎کنید اتصال به کنسول مدیریتی را از دست خواهید داد.

حالا مراحل زیر را دنبال كنيد:

• به کنسول مدیریتی روتر رفته و بخشی با عنوان Wireless Setup را پیدا کنید. این نام ممکن است بر اساس نوع روتری که شما استفاده می‎کنید متفاوت باشد، اما نام هر بخش کاملا گویای وظیفه‎ای که انجام می‎دهد است
• به احتمال زیاد شبکه بی‎سیم شما به طور پیش فرض فعال است. اما اگر اینطور نیست آن را روشن کنید. اگر از یک روتر دو بانده استفاده می‎کنید، باید تنظیمات مربوط به هر دو شبکه 2.4 و 5 گیگاهرتز را مشاهده کنید و هر کدام را به طور جداگانه پیکربندی کنید
• سپس مطمئن شوید كه Channel روی Auto تنظیم شده باشد و بخش Mode را در وضعیت پیش فرض خود رها کنید. در آینده اگر احساس کردید که شبکه بی‎سیم شما کند کار می‎کند یا اتصال شما دائما قطع می‎شود می‎توانید این تنظیمات را تغییر دهید
• حالا نوبت SSID است. SSID بیانگر نام شبکه بی‎سیم شما است. شما می‎توانید برای شبکه خود هر نامی‎ که مایل هستید را انتخاب کنید و فراموش نکنید که به هیچ وجه نباید آن را در حالت پیش فرض رها کنید.
• مرحله نهایی تنظیم نوع کدگذاری است که شبکه وای‎فای شما استفاده خواهد کرد. چند انتخاب در اختیار شما است، اما بهتر است از WPA2 استفاده کنید
• احتمالا برای WPA2 نیز چند گزینه برای انتخاب وجود دارد، اما بهتر است WPA2-PSK [AES] را انتخاب کنید. در حال حاضر این بالاترین سطح امنیت برای یک شبکه بی‎سیم است. بعضی از روترها هنوز هم WEP را ارائه می‎کنند. به هیچ وجه از آن استفاده نکنید زیرا در مقابل حملات سایبری بسیار آسیب پذیر است
• بعد از این که نوع کدگذاری خود را WPA2 انتخاب کردید، باید یک گذرواژه یا Passphrase نیز انتخاب کنید. این گذرواژه باید بین 8 تا 63 کاراکتر باشد و از حروف (بزرگ و کوچک)، اعداد و کاراکترهای ویژه تشکیل شده باشد. هر چه گذرواژه شما طولانی‎تر و پیچیده‎تر باشد امنیت آن نیز بیشتر خواهد بود. گذرواژه‎هایی مثل hy*#Pnj125!ou که به طور تصادفی ایجاد می‎شوند از همه بهتر هستند.

بعد از اعمال این تنظیمات حالا وقت آن رسیده تا تغییرات را ذخيره کرده و اتصال خود را آزمایش کنید. دستگاه‎های بی‎سیم شما حالا باید بتوانند به شبکه و اینترنت دسترسی داشته باشند.

واژه‎ای به نام امنیت

خیلی از روترها از قابلیتی به نام Wi-Fi Protected Setup یا WPS استفاده می‎کنند که یک استاندارد امنیتی شبکه برای امن نگه داشتن آسان یک شبکه خانگی از طریق فشردن یک دکمه است. اما باید آن را غیرفعال كنيد. محققان دریافته‎اند که WPS می‎تواند در مقابل حملات مخرب آسیب پذیر باشد. ریسک استفاده از WPS تنها به این دلیل که کار ما را راحت می‎کند قابل توجیه نیست.

یکی از موارد دیگری که شما برای افزایش سطح امنیت می‎توانید به آن رسیدگی کنید مخفی کردن نام شبکه (SSID) از دید دیگران است. با انجام این کار نام شبکه شما در فهرست شبکه‎های جستجو شده توسط دستگاه‎های بی‎سیم (چه افراد غریبه یا خودی) قرار نمی‎گیرد و برای اتصال به شبکه شما باید SSID را به طور دستی در دستگاه خود وارد کنید. هر چند این روش سطح امنیت واقعی شبکه شما را بالا نمی‎برد، اما می‎تواند شبکه شما را از دید کاربران غریبه پنهان کند.

بر اساس مدل روتری که استفاده می‎کنید، در صفحه تنظیمات بی‎سیم ممکن است گزينه‎ای برای فعال کردن شبکه مهمان وجود داشته باشد. شبکه مهمان یا Guest Network به کسانی که به خانه شما سر می‎زنند اجازه می‎دهد تا بدون امکان دسترسی به سایر دستگاه‎های موجود در شبکه شما تنها از اینترنت آن استفاده کنند. ما به شما توصیه می‎کنیم برای افزایش سطح امنیت شبکه خود حتما از این گزینه استفاده کنید. شبکه مهمان برای هر دو باند 2.4 و 5 گیگاهرتز موجود است و پیکربندی آن به همان شیوه معمول شبکه بی‎سیم انجام می‎شود، اما فراموش نکنید که برای آن حتما از یک گذرواژه متفاوت استفاده کنید.

داده‎های خود را به اشتراک بگذارید

یکی از مهمترین جنبه‎های استفاده از یک شبکه خانگی توانایی به اشتراک گذاری منابع در آن است. روش‎های گوناگونی برای انجام این کار وجود دارد. استفاده از یک سرور بهترین راهکار برای این کار است، اما همه کاربران خانگی آن را در اختیار ندارند. دستگاه‎های Network Attached Storage یا NAS راهکاری ساده اما گران‎تر برای به اشتراک گذاری منابع هستند. خیلی از روترهای پیشرفته به عنوان یک راه حل جایگزین از پورت‎های USB داخلی استفاده می‎کنند که می‎توان از آنها برای به اشتراک گذاری هارد درايو یا چاپگر با کاربران شبکه استفاده کرد.