ماهیچه‌های حلزون دریایی به روبات‌ها جان می‌بخشند

در حالی که دستاوردهای دنیای فناوری در چند ساله اخیر واقعا قابل تحسین بوده است، اما هنوز هم برای آن‌که بتوانیم سایبورگ‌های نیمه ماشین، نیمه انسان را همانند داستان‌های علمی تخیلی در دنیای واقعی مشاهده کنیم؛ راه طولانی پیش رو داریم. اما روبات زیست هیبربدی دانشگاه کیس وسترن رزور شاید نقطه شروعی در این راه باشد. این دانشگاه موفق به طراحی روباتی شده است که در ترکیب آن از ماهیچه‌های دهان حلزون دریایی استفاده شده است. این ماهیچه‌ها به اجزایی متصل می‌شوند که توسط چاپگرهای سه بعدی ساخته شده‌اند. زمانی که جریان الکتریکی به این روبات القا می‌شود، ماهیچه‌ها حالت منقبض شده به خود می‌گیرند و این روبات را با سرعت 0.43 سانتی‌متر در دقیقه به حرکت می‌اندازند. درست همانند لاک‌پشتی که در ساحل دریا به آرامی در حال حرکت است.

 دانشمندان طراح این روبات گفته‌اند، در آینده گروهی از این مخلوقات برای ماموریت‌های طولانی مدت مورد استفاده قرار خواهند گرفت. ماموریت‌هایی که برای روبات‌های سنتی جنبه فرسایشی دارد. به کارگیری سلول‌های عضلانی به جای قطعات مکانیکی به معنای تولید روبات‌های نیمه ارگانیکی است که انرژی خود را از محیط زیست طبیعی دریافت می‌کنند. درست به همان شکلی که حیوانات این‌کار را انجام می‌دهند. ویکتور وبستر، دانشجوی دکتری وسترن رزور در این ارتباط گفت: «ما در حال ساخت یک ماشین زنده هستیم. با این‌حال، مخلوق ما یک روبات زیست هیربدی کاملا ارگانیک نخواهد بود.» طبیعت ارگانیک روبات‌ها به این معنا است که ما قادر به کنار گذاشتن آن‌ها خواهیم بود، بدون آن‌که فرآیند تجزیه آن‌ها آسیبی به محیط زیست وارد کنند. این روبات زیست هیربدی از سلول‌های ماهیچه دهان نوعی حلزون دریایی استفاده می‌کند. دانشمندان به چند دلیل تصمیم گرفتتند از حلزون دریایی در فرآیند طراحی این روبات استفاده کنند. اول آن‌که حلزون دریایی از ماهیچه‌های قدرتمندی برخوردار بوده، در دماهای مختلف و حتا آب‌هایی که بسیار شور هستند استقامات بالایی دارد و در نهایت چه در اقیانوس و چه در آب‌های کم عمق به راحتی خود را تطبیق می‌دهد. در حال حاضر دانشمندان هیچ‌گونه کنترلی بر این روبات ندارند و این روبات فقط قادر است به آرامی حرکت کند. پژوهش‌گران در مرحله بعد در نظر دارند از نورون‌های عصبی حلزون دریایی به منظور انعطاف‌پذیری بیشتر این روبات استفاده کنند.