پادکست

آیا میدانید سال گذشته نزدیک به پنجاه هزار نفر دانشجو در سراسر ایران از طریق کنکور سراسری وارد رشته کامپیوتر شده و تحصیلات خود را آغاز کرده‌اند؟ این تعداد حتی شامل دانشجویان جدیدالورود در دانشگاه آزاد هم نیست. آیا واقعا صنعت و بازار کار مهندسی و علوم کامپیوتر در کشور ظرفیت جذب سالانه اینهمه متخصص را دارد؟ اگر پاسخ منفی است، چه کسانی در کاریابی شانس موفقیت بیشتری دارند و احتمال ناکامی کدام کارجویان بالاست؟ کدامیک از فارغ‌التحصیلان پیش از سایرین شکست خواهند خورد؟ نشانه‌های مهمی وجود دارند که می‌توانند پیش بینی کنند آیا یک کارشناس کامپیوتر می‌تواند در بازار کار دوام بیاورد یا نه. در این جستار می‌خواهم یکی از این نشانه‌ها را معرفی کنم.

خوانندگانی که طی چند ماه گذشته ماهنامه شبکه را دنبال کرده‌اند احتمالا متوجه شده‌اند که طیف جدیدی از مباحث با تمرکز بر موضوع «موفقیت در زندگی شغلی» کارشناسان کامپیوتر مورد توجه مجله قرارگرفته است. این رویکرد ممکن است برای برخی از خوانندگان، به ویژه آنان که به تخصص گرایی و فن گرایی اعتقاد دارند چندان جذاب نباشد یا طرح چنین مسایلی در بخشی به نام «دانش کامپیوتر» برایشان سوال برانگیز باشد. از نظر این افراد، اگر کسی بخواهد درباره موفقیت یا روانشناسی یا کار تیمی و مباحثی از این دست مطالعه کند باید به نشریات تخصصی مربوط به این علوم مراجعه کند و جای صحبت درباره این موضوعات آنجاست. در این گفتار سعی می‌کنم چنین دیدگاهی را از چند زاویه نقد کنم.

آیا شما هم جزو کسانی هستید که قصد دارید کسب و کار جدیدی برای خود راه‌اندازی کنید؟ یا ایده‌های جدیدی برای خلق چیزهای تازه به ذهنتان می‌رسد؟ برای آن که بتوانید این مسیر را با موفقیت طی کنید بهتر است قدم‌های اولیه را محکم، با تفکر و پیش‌بینی شده بردارید. آشنایی با این مسیر به شما کمک می‌کند تا با دید بهتری اقدام به راه‌اندازی کسب و کار جدید خود نمایید.

صبح که از خواب بلند می‌شوید چه کارهایی انجام می‌دهید؟ چک کردن ایمیل‌ها؛ گشتی در فیسبوک؛ نوشیدن یک فنجان قهوه؛ رفتن به محل کار با اتوبوس یا مترو در حالی‌که یکی از آخرین ایده‌های خود را در گوگل جستجو می‌کنید؛ چک کردن نوتیفیکیشن‌ها؛ باز هم قهوه و نگاهی به کارهایی که در طول روز باید انجام دهید؟ آیا این روال هر روز تکرار می‌شود؟ حجم زیاد فعالیت‌ها که صبح‌های شما را به‌شدت پرمشغله کرده و از این شاخه به آن شاخه پریدن تنها یک نتیجه دارد: خستگی مفرط و بیش از حد.