پرونده ویژه

بیش از یک‌سوم بازار خدمات ابری جهان دست شرکت آمازون و سرویس AWS (سرنام Amazon Web Services) است. این سرویس از سال ۲۰۰۶ شروع به کارکرده و اکنون در بیش از ۱۹۰ کشور جهان زیرساخت سخت‌افزاری و نرم‌افزاری دارد و از محصولاتش استفاده می‌کنند. AWS تنها یک پلتفرم محاسبات ابری نیست؛ بلکه طیف گسترده‌ای از خدمات و زیرساخت‌های آی‌تی را برای کسب‌وکارها فراهم می‌کند. شرکت‌هایی تنها با چند کارمند می‌توانند مشتری AWS باشند و البته شرکت‌هایی مانند گوگل هم از خدماتش بهره می‌برند. AWS بالاترین اطمینان‌پذیری، مقیاس‌پذیری، کمترین هزینه، کمترین تاخیر و بهترین امنیت را در میان شرکت‌های خدمات ابری دارد. درآمد سه‌ماهه AWS نزدیک به 6 میلیارد دلار و هر ساله رشدی نزدیک به 45 درصد را تجربه می‌کند. در ادامه، سعی می‌کنیم بیشتر درباره این سرویس توضیح دهیم و اطلاعات جذاب‌تری از این غول ابری ارائه بدهیم.

در این نوشتار قصد داریم به آن روی سکه پردازش ابری بپردازیم، آنگاه‌که ابر برای کاربران دردسرساز می‌شود! با اندکی تامل می‌توان برخی از چالش‌های پردازش ابری را شناسایی کرد. برای مثال، دسترسی به اینترنت با کیفیت مورد قبول یک ضرورت در پردازش ابری است. این وابستگی یک چالش محسوب می‌شود، به‌خصوص اگر ارائه‌دهنده سرویس اینترنت تعهدی در قبال کیفیت خدمات خود نداشته باشد. همچنین امنیت و حریم شخصی همواره یک دغدغه برای کاربران سرویس‌های ابری بوده و راهکارهایی همچون رمزگذاری اطلاعات قبل از ارسال به ابر برای برطرف‌کردن آن پیشنهادشده است. بااین‌حال، شناسایی برخی دیگر از چالش‌های پردازش ابری به تامل بیشتر و تجربه و دانش بالاتر نیاز دارد. به‌طور مثال، lock-in (گیر افتادگی) وضعیتی است که کاربران سرویس‌های ابری باید در ارتباط با آن آگاهی داشته باشند. در بخش‌های بعدی، چالش‌های پردازش ابری و راهکارهای روبه‌رو شدن با آن‌ها را بیان خواهیم کرد.

محاسبات ابری و اینترنت اشیا دو مفهوم متفاوت به شمار می‌روند که در حال حاضر هر دو بخشی از زندگی ما را تشکیل داده‌اند. انتظار می‌رود که مقبولیت و استفاده آن‌ها همواره بیشتر و بیشتر شود تا جایی که به یکی از اجزای اصلی اینترنت تبدیل شوند. در این مقاله بیشتر تمرکز ما روی ادغام ابر (Cloud) و اینترنت اشیا (IoT) است. رویکردی که به شکل‌گیری مفهوم جدیدی به نام CloudIoT منجر شده است.

پرسشی که اغلب از سوی مدیران امنیتی و وب‌مسترها مطرح می‌شود این است که ما چه زمانی می‌توانیم متوجه شویم زیرساخت‌های شبکه یا سایت تحت سرپرستی ما گرفتار یک حمله منع سرویس توزیع شده قرار گرفته است؟ برخی از سازمان‌ها سعی می‌کنند برای مقابله با این حمله از نیروی انسانی کمک گرفته و به شکل روزانه یا حتی ساعتی زیرساخت‌های خود را تحت نظارت قرار دهند. با وجود این کارآیی این تکنیک خیلی زیاد نیست. راهکار موثرتر دیگری که در این زمینه پیش روی شما قرار دارد به‌کارگیری سرویس‌های نظارتی قدرتمند است. سرویس‌هایی که به شکل خودکار و البته هوشمندانه منابع را مورد بررسی قرار دهند.