خارجی‌ها هم حق دارند!

 همان طور که می‌بینید، با روش‌های متنوعی برخی ابزارها از دسترس ما خارج شده‌اند. این‌که به بعضی خدمات نرم‌افزاری دنیا نمی‌توان دسترسی داشت، خیلی هم بد نیست. نه تنها بد نیست، بلکه به نظر من فرصت باورنکردنی برای یک حرکت رو به جلو محسوب می‌شود. قبل از این‌که این یادداشت را بنویسم، همه مثال‌های بالا را بررسی کردم؛ تک به تک و حالا با اطمینان عرض می‌کنم خیالتان راحت باشد که هیچ کدام از آن‌ها در دسترس نیستند! جملاتی که با آن‌ها رو به رو می‌شوید، کمی تا قسمتی توهین‌آمیز هستند و من هم به شما حق می‌دهم از دیدن چنین صفحاتی ناراحت شوید و حتی عصبانی و تا حد زیادی مأیوس. پیش خودمان بماند کمی هم به من برخورد. اما اجازه ندهید این حس انزجار بیش از 2 دقیقه یا به بیان دقیق‌تر بیش از 120 ثانیه طول بکشد. در ثانیه صد و بیست و یکم تصمیم بگیرید از این فرصت استفاده کنید و از توانایی‌هایی که وجود دارد بهره‌مند شوید و حتی توانایی ایجاد کنید و آن‌چه را لازم دارید بسازید؛ همان چیزی را که ممکن است خیلی‌ها در این مملکت و حتی در دنیا لازم داشته باشند. اما با دو جمله با مضمون «کشور شما اجازه دسترسی به این محصول را ندارد» خیلی محترمانه (!) از دسترس آن‌ها خارج شده است؛ به هر بهانه‌ای. بهانه‌ها هیچ وقت مهم نبوده‌اند و هیچ وقت آن‌ها را جدی نگیرید. گفتم به من برخورد؛ زیرا در عرض صدم ثانیه‌ای از ذهنم گذشت مگر قرار بود با Unity3D چه کار کنم که صلاح نبوده در دسترس من باشد؟ یا با کدهای گوگل یا موتور آنریل؟ همیشه همین صدم ثانیه‌ها است که یقه آدم را می‌چسبند. خیلی‌ها برای این برخوردها دلیل‌هایی می‌آورند که نظرشان محترم است، اما من همیشه این حق را برای خودم قائل هستم که تا قانع نشدم، تظاهر نکنم که قانع شده‌ام! در هر صورت، بسیاری از ابزارهای قدرتمند و رایگانی که می‌توان با آن‌ها دست به خلاقیت زد، از دسترس ما خارج شده‌اند و آن‌چه اکنون در اختیار ما است، مجموعه‌ای از بدافزارها است و نرم‌افزارهایی که بیش‌تر برای وقت‌گذرانی از آن‌ها استفاده می‌کنیم. جالب است که از دید این کشورها ما شایستگی استفاده از فیس‌بوک و امثال آن را داریم، اما Unity نه. بخش بد ماجرا تمام شد، حالا می‌رسیم به نیمه پر لیوان.
همیشه برای من این پرسش پیش می‌آید که چرا در کشور ما گروه‌هایی از افراد خوش‌فکر، جوان و با استعداد جمع نمی‌شوند و محصولی ارائه نمی‌دهند که ما بی‌نیاز از Unity و Unreal و گوگل شویم؟ 
اصلاً منظورم این نیست که یک کپی وطنی از زوکربرگ پیدا کنیم و وسط یک شرکت بزرگ قرار دهیم و بگوییم «فیس‌بوک بساز!» اصلاً منظورم این نیست و خوشحالم که تاکنون چنین اتفاقی نیفتاده است. اما واقعاً باید فکری کنیم. این‌که برای آزمودن یک ایده به ابزاری نظیر Unity نیاز پیدا کنیم و مدام به سایت ارائه‌دهنده آن سر بزنیم تا بفهمیم آیا شرکت سازنده از مواضعش کوتاه آمده یا نه و هر بار با صفحه‌ای مواجه شویم که مثل در آهنین بین ما و محتوای سایت قرار دارد، واقعاً آزاردهنده است و روراست بگویم؛ توهین‌آمیز است. باز هم منظورم این نیست که ما به خاطر توهینی که شده دست به ساخت ابزارهای مورد نیاز بزنیم. ما در کشور به یک موتور قدرتمند بازی نیاز داریم. حتی اگر تمام موتورهای بازی‌سازی دنیا به‌طور رایگان و با تمام امکانات و پشتیبانی‌ها در اختیار ما بود، دلیلی نداشت دست به ابتکار نزنیم و یک نمونه بهتر ارائه نکنیم. همین جا با اطمینان عرض می‌کنم در ایران می‌توان بازی‌هایی ساخت که چه از نظر داستان و چه از نظر سبک بصری، هیچ شرکت بازی‌ساز و متخصص حوزه سرگرمی خارجی فکرش را هم نمی‌تواند بکند؛ زیرا همه چیز به تکنیک وابسته نیست و بخش زیادی از آن به هنر مربوط است و بخش قابل توجهی از میراث با ارزش هنر دنیا در روح ما ایرانی‌ها ریشه‌های عمیقی دارد (این را با اطمینان می‌گویم؛ زیرا چنین ایده‌هایی دارم و حاضرم ثابت کنم تا چه حد می‌توان در این حوزه تحول ایجاد کرد) و ساخت چنین بازی‌هایی نیازمند موتوری است که از پس تصویرسازی و اجرای آن برآید. تأکید می‌کنم، نمایش میراث هنری و داستانی ایران، نیازمند طراحی یک موتور بازی‌سازی بسیار اختصاصی و قدرتمند است. به همین دلیل، ما به یک موتور بازی نیاز داریم که نه شلیک‌های گلوله و خون‌ریزی‌ها را شبیه‌سازی کند، بلکه قادر باشد هنر مملکت ما را در قالب جدیدی بریزد. یک موتور بازی‌سازی بومی به این معنا نیست که ما کدها را خودمان بنویسیم و موتوری مشابه آن‌چه پیش از این ارائه شده بسازیم. این دسترسی‌ نداشتن‌ها به هر دلیلی صورت گرفته، فرصت مناسبی است. قبول دارم که در عرصه هنر و علم، همیشه باید از دستاوردهای دنیا استفاده کرد. اما شرایط پیش آمده فرصتی را فراهم کرده است که کمی به دستاوردهای خودمان توجه و کمی بیش‌تر فعالیت کنیم. ما به اندازه کافی و شاید بیش از حد از دستاوردهای دیگران استفاده کرده‌ایم و اکنون زمان آن فرا رسیده است که به میدان بیاییم و در حوزه‌هایی نظیر بازی‌سازی و علوم کامپیوتر چیزی بر دستاوردهای دنیا اضافه کنیم. خارجی‌ها هم حق دارند از دستاوردهای یک ایرانی استفاده کنند! این حق را از آن‌ها دریغ نکنیم.