این ایده استفاده از هزاران هواپیمای مسافربری در خطوط تجاری بهعنوان گرههای یک شبکه اینترنتی است. AWN در نظر دارد با مجهز کردن هواپیماهای مسافربری موجود در خطوط هوایی دنیا به تجهیزات دریافت و ارسال (relay) مایکروویو، این امکان را فراهم کند یک هواپیما سیگنال اینترنتی را دریافت کرده و به هواپیمای دیگر، کشتیها یا ایستگاههای زمینی منتقل کند. به بیان بهتر، سیگنال بین هواپیماها دست به دست شود تا به هدف برسد. بدین ترتیب نهتنها مسافران هواپیما به اینترنت دسترسی خواهند داشت بلکه کاربران زمینی که در میدان دید مسیر پرواز هستند هم از اینترنت بهرهمند خواهند شد. البته با این روش برخی از مناطق، تحت پوشش گسترده قرار گرفته و برخی مناطق بهخوبی پوشش داده نخواهند شد.
AWN معتقد است استفاده از هواپیماهای مسافربری بهعنوان « ماهواره های کوچک» در تشکیل شبکه، نسبت به ماهواره های معمول مزایایی دارد. از آنجاییکه هر گره( هواپیما) بهطورهمزمان به چندین گره دسترسی دارد، در صورت از دست رفتن یک اتصال، سیگنال میتواند راهی برای انتقال خود بیابد که این امر، امکان ارائه سرویسی پایدارتر و سریعتر را فراهم خواهد کرد. از سوی دیگر نهتنها زباله های فضایی تهدیدی برای این گرهها نخواهند بود بلکه زباله فضایی بیشتری هم تولید نمیشود. نکته مهم دیگر این است که چون هواپیماها بهطور پیوسته روی زمین مینشینند، میتوان در هر بار نشستن و در جریان فرآیند چک و پرواز معمول، سامانه نصب شده روی آنها را بهینهسازی و بهروزرسانی کرد؛ چیزی که در ماهواره ها امکان ندارد.
شرح عکس اصلی : استفاده از هواپیماهای مسافربری بهعنوان گرههای ارتباط اینترنتی، در مقایسه با استفاده از ماهوارهها، مزایای متعددی دارد.