در این روش محققان پیشنهاد دادهاند برای ارسال بیسیم دادهها، به جای استفاده از هوا به عنوان واسط انتقال، از بدن استفاده شود. آزمایشها نشان داد با این روش امکان ارسال کلمات عبور از درون بدن با سرعت 50 بیت بر ثانیه امکانپذیر است و برای این کار میتوان از محصولات موجود در بازار نظیر اسکنرهای اثر انگشت و حسگرهای اثر انگشت iPhone استفاده کرد. در مقام مقایسه باید یادآوری کرد سرعت دانلود یک بسته اینترنتی استاندارد در آمریکا 15 مگابیت بر ثانیه است. با این روش اگر گوشی تلفن همراه خود را در دست بگیرید و گیرندهای هم به پای شما متصل باشد، سیگنالها با کیفیت مطلوبی از تلفن به گیرنده فرستاده میشود.
در صورت موفقیتآمیز بودن آزمایشها، این روش در آینده بیشتر در مواردی نظیر ابزارهای پوشیدنی، ایمپلنتهای پزشکی و قفلهای دیجیتال درها، به کار خواهد رفت؛ زیرا برای انتقال داده از بدن، کاربر باید همزمان هر دو ابزار - فرستنده داده و گیرنده داده- را لمس کند. نرخ بسیار پایین تبادل داده نیز سبب میشود استفاده از آن به کاربردهایی محدود شود که رشتههای کوتاهی از اعداد نظیر یک کد رمز ارسال میشوند. مثلاً، برای باز کردن یک قفل دیجیتال چهار رقمی به کمتر از 16 بیت نیاز است که ارسال آن از طریق بدن کمتر از یک ثانیه زمان میبرد. برای انتقال یک شماره سریال 256 بیتی با این روش کمتر از 15 ثانیه زمان لازم است. با اینکه این گروه تحقیقاتی معتقد هستند روشی ایمن برای انتقال بیسیم پیشنهاد دادهاند، برخیها هنوز درباره امنیت این روش شک و تردید دارند. جفری والینگ، استادیار دانشگاه یوتا معتقد است حتی این روش ارسال رمز عبور از طریق بدن هم به طور کامل ضدهک نیست: «زمانیکه سیگنالی ارسال میکنید، نمیتوانید امنیت آن را کاملاً تأمین کنید.» این تحقیقات با نظارت مهرداد حصار و ویکرام آیِر و با راهنمایی Shyamnath Gollakota انجام شده است.
شرح عکس اصلی : ارسال رمز قفل دیجیتال در و ارسال کدامنیتی برای ابزار پوشیدنی از طریق بدن