محققان کالج مهندسی جورجیا مدعی هستند که با الهام از یک ماهی، راهکاری برای کاهش این تداخلات یافتهاند. این ماهی که گونهای از چاقوماهی شیشهای (Eigenmannia) و بومی آمریکای جنوبی است، با تولید میدان الکتریکی و حس کردن میزان اعوجاج ایجاد شده در این میدان، حضور اجسام را در اطراف خود تشخیص داده و مکان آنها را مشخص میکند.
Mable Fok استادیار دانشگاه جورجیا میگوید: «این ماهیها قادرند تا به کمک مدار عصبی ویژه، بهطور مؤثری فرکانس منتشر شده توسط ماهیهای دیگر را حس کنند. بدین ترتیب آنها فرکانسی که خودشان منتشر میکنند را به گونهای تنظیم میکنند که با فرکانس تولیدی سایر ماهیها تداخل پیدا نکند»؛ به بیان دیگر، این نوع ماهی سیستم عصبی دارد که مانع ایجاد اختلال یا تداخل در سیگنال سایر ماهیها میشود. این محققان معتقدند که میتوان با الگوپذیری از این قابلیت، یک شبکه عصبی مصنوعی طراحی کرد که کارآیی شبکههای ارتباطی بیسیم را بهبود بخشد. همچنین Fok گفته: «اگر بتوانیم مدار JAR (سرنام Jamming Avoidance Response) این ماهی را بهگونهای با باندهای فرکانسی مورد استفاده در ارتباطات بیسیم خود منطبق کنیم، میتوانیم سیستمی ارتباطی بسازیم که بهطور خودکار میزان تداخلات شبکهای را کاهش میدهد».
به منظور آزمودن این نظریه و شبیهسازی آن، این گروه یک مدل عصبی مصنوعی مبتنی بر فناوری فوتونیک (Photonics) طراحی کردهاند که رفتار سیستم JAR این ماهی را تقلید میکند. هدف نهایی، طراحی سیستمی عصبی است که به ابزارهای متصل به شبکه بیسیم کمک کند تا به محض شناسایی تداخل فرکانسی، بهطور خودکار بهدنبال یک فرکانس استفاده نشده بگردند.