مغز یک حلزون حدود ۲۰ هزار سلول دارد. که در مقايسه با سلولهای مغز انسان که بالغ بر 100 میلیارد میشود رقم ناچیزی است. اما تمام تصمیمات گرفته شده تنها از دو سلول سرچشمه میگیرد، یکی برای تشخیص این که آیا حلزون گرسنه است و دیگری که به موازات سلول اول کار میکند برای این است که آیا حلزون باید به دنبال غذا برود. بر اساس نوع فعالیت این رشتههای عصبی، سپس حلزون میتواند به گونهای سیستم عصبی خود را انطباق دهد که در زمانی که به غذا احتیاج ندارد بدون رفتن به دنبال آن انرژی بدن خود را ذخيره کند.
جورج میگوید این روش میتواند در طراحی و توسعه مغزهای روباتیک مورد استفاده قرار گیرد تا به آنها این امکان را بدهد که به طور موثرتری عمل کرده و انرژی کمتری مصرف کنند، و همچنین بتوانند خود را با محیط پیرامون خود وفق دهند. او میگوید تحقیقاتش نشان میدهد که شما برای ساخت هوش مصنوعی که میتواند تصمیمات پیچیدهای بگیرد نیازی به اجزا و بخشهای پیچیده ندارید و این میتواند منجر به تغییر روش توسعه هوش مصنوعی در آینده شود.