طراحی این پردازنده تماما فتونیک (علم نور و تمام فرآیندهای وابسته به آن) نیست اما اجزای ورودی/خروجی اپتیکال 850 به آن پهنای باندی میدهد که هرگز در چیپستها و پردازندههایی که تا به امروز ساخته شده؛ دیده نشده است. در اینجا صحبت از سرعت 300 گیگابیت بر ثانیه در هر میلیمتر مربع است؛ یعنی 10 تا 50 برابر چیزی که معمولا میبینیم. ایده اصلی این بود که بتوان بهگونهای اپتیکها را در همان مدارات قبلی قرار داد که نیازی به طراحی و ساخت دوباره نباشد.
مطلب پیشنهادی: آیبیام سریعترین تراشه مراکزداده با فناوری سیلیکون فتونیک را ساخت
با توجه به اندازه بسیار کوچک این پردازنده ( ۳ میلیمتر در ۶ میلیمتر) و اینکه تنها دو هسته دارد؛ قاعدتا نباید انتظار یک پردازنده قدرتمند را داشت. هرچند با موفقیتی که بهدست آمده باید منتظر پیشرفتهای قابل توجهی در فرآیندهای پردازشی باشیم. اما مهم این است که نیازی به طراحی دوباره وجود ندارد. فرض کنید شبکهای از اطلاعات دارید که با حجم وسیعی از اطلاعات سروکار دارد. با در اختیار داشتن چنین فناوری و استفاه از اپتیکها فضای بسیار زیادی برای بهینهسازی وجود دارد؛ بنابراین بهنظر میرسد که این فناوری جای کار و پیشرفت دارد و در آینده از آن زیادتر خواهیم شنید.