این راهکار موسوم به InfraredTag با همکاری آزمایشگاه علوم کامپیوتر و هوش مصنوعی اِمایتی و یکی از محققان فیسبوک پیادهسازی شده است. این برچسبها با نور مادون قرمز قابل خواندن هستند و به همین دلیل در حالت معمول دیده نمیشوند و میتوان آنها را حین ساخته شدن با چاپگرهای معمول پیاده کرد. محققان مواد پلاستیکی متعددی را بررسی کردند تا بهترین مادهای که قادر به عبور دادن نور مادون قرمز باشد را بیابند. آنها در نهایت پلاستیک سفارشیشدهای را یافتند که محصول یک شرکت کوچک آلمانی بود. این ماده نسبت به نور مرئی مات است ولی نور مادون قرمز را از خود عبور میدهد.
شکل2 - نمونهای از یک کد کیوآر چاپشده روی یک لیوان. این کد برای انسان نامریی است ولی دوربین مادوق قرمز آنرا میبیند.
یکی از راهها برای نقش زدن کدها بر روی شی چاپ شده، قرار دادن حبابهای هوا بود تا نقش صفرها و یکها را بازی کنند.
روش دیگر هم استفاده از دو نوع پلاستیک برای چاپ است. یکی پلاستیکی که مات است و دیگری پلاستیکی که نور مادون قرمز را عبور میدهد. این، روشی مناسب بود زیرا دوربین مادون قرمز بهتر قادر بود کد را بخواند.
برچسبها میتوانند بارکدهای خطی معمولی یا کدهای کیوآر و نشانهای واقعیتافزوده ( ArUco) باشند. این محققان چندین نمونه اولیه از این کدها را بر روی اشیایی نظیر لیوان و حتی روتر وایفای پیاده کردهاند.
این محققان امید دارند که روزی عینکهای واقعیت افزوده به دوربینهای مادون قرمز مجهز شوند و بتوان در لحظه، اطلاعات کاملی از اشیا اطراف را بهدست آور.