کاربری که پشت دیوار ایستاده، در حالت عادی نمیتواند آن سوی دیوار را ببیند. اما وقتی عینک مخصوص را به چشم بزند، دیوار برایش نامریی میشود و آن سوی دیوار را از دید پهپاد میبیند. کاربر با این روش خود را درون اتاقی تصور میکند که واقعاً در آن حضور ندارد. او میتواند به هر نقطهای از اتاق نگاه کند و به طور مثال مطالب نمایش داده شده روی نمایشگری را که در گوشهای از اتاق قرار دارد، بخواند. این سامانه موقعیت و جهت سر کاربر را ردیابی میکند و بر اساس آن تصویر آنسوی دیوار را از دید پهپاد روی عینک کاربر نمایش میدهد. پهپاد میدان دید محدودی دارد، بنابراین اگر سر خود را بچرخانیم، پهپاد مکان خود را بهگونهای تنظیم میکند تا دید مورد نظر ما را پوشش دهد. اگر چه پهپاد در بسیاری از موارد به طور خودکار مکانش را تنظیم میکند اما این امکان وجود دارد که کاربر به طور دستی موقعیت آن را تنظیم کند. وابستگی به سامانههای ردیابی موقعیت و مدلسازی محیط، استفاده از این روش را در دنیای واقعی با محدودیتهایی مواجه میکند. اما به گفته محققان، این محدودیتها به سادگی قابل رفع هستند.