اعمال این ماشینها یا رباتهای مبتنی بر DNA به رفتارهای زیستی شباهت زیادی دارد، اما «دن لو» استاد مهندسی زیستشناسی و محیطزیست دانشکده علوم معماری و زیست دانشگاه کرنل که در این پروژه مشارکت داشته است چیز دیگری میگوید.
او با اشاره به اینکه نیروی این رباتهای مبتنی بر DNA از سوختوساز مصنوعی خودشان تامین میشود، میگوید: «ما چیز زندهای نساختهایم، بلکه مفهومی مادی پدید آوردهایم که بسیار بیشتر از آنچه تاکنون دیده شده، شبیه موجود زنده است.»
آنچه این محققان ساختهاند شبیه اورگانیسمهای پیچیدهای همچون کپک است. در اصل گروه کرنل رباتهای خود را با استفاده از زیستمادههای مبتنی بر DNA رشد دادند، سوختوساز منابع انرژیشان را تحت نظر گرفتند، فرسایش و رشد آنها را مشاهده کردند و سپس آنها را طوری برنامهریزی کردند که با هم رقابت کنند.
البته آنها هنوز در آغاز راه هستند. شوگو هامادا نویسنده ارشد مقاله مربوط به این تحقیق میگوید، سرانجام ممکن است این سیستم به ساخت رباتهایی بیانجامد که رفتارهایی شبیه موجودات زنده دارند و خود را بازتولید میکنند.
مقاله یادشده از این نشانی قابل پیگیری و مطالعه است.