این ماهیها فقط 120 میکرون طول و 30 میکرون ضخامت دارند، یعنی خیلی کوچکتر از یک تار موی انسان. محققین میتوانند در عرض چند ثانیه صدها ماهی چاپ کنند. این ماهیها با یک ذره بسیار کوچک از پلاتین در دمشان چاپ میشوند که با پروکسی هیدروژن واکنش میدهد. وقتی این میکرو ماهی در پروکسید قرار میگیرد دماش تکان میخورد و ماهی را به جلو میراند. دانشمندان میتوانند ذرات دیگری از جمله مواد شیمیایی که قادر به تشخیص و جذب سمومی مثل زهر زنبور هستند را نیز به اجزای مورد استفاده در چاپ این ماهیها اضافه کنند.
در این مطالعه آنها نشان دادند که این میکرو ماهیها میتوانند یک مایع حاوی سم را سمزدایی کنند. ماهیها در هنگام فعالیت به رنگ قرمز میدرخشند و حرکت شنا مانند آنها کمک میکند تا هیچ ذره آلایندهای را از دست ندهند. این ماهیها درحال حاضر فقط اثباتی از یک ایدهی کلی هستند. آنها فعلا تا مدت طولانی بیرون از آزمایشگاه مورد استفاده قرار نخواهند گرفت اما سازندگان این ماهیها آینده روشنی را برای آنها متصوراند.
Jinxing یکی از مخترعین این میکروماهیها در یک کنفرانس خبری میگوید: «این شیوه، کار را برای آزمایش طرحهای متفاوت این میکرو ماهیها، و آزمایش نانو ذرات برای قراردهی المانهای گوناگون در این ساختارهای بسیار ریز را آسان کرده است. امید من این است تا این تحقیقات را تا جایی پیش ببریم که سراتجام به یک میکرو ربات جراحی دست یابیم که عمل جراحی را بسیار امنتر و با دقت بیشتر به انجام برساند». کاربرد دیگر این ماهیها میتواند رساندن دارو به محدودهای مشخص از بدن یا حذف سموم باشد.
اما این دارورسانی یا درمانهای سمزدایی لزوما نیاز نیست توسط یک ربات ماهی شکل صورت بگیرد. محققین میتوانند کوسه و سفره ماهی هم چاپ کنند و سرانجام خواهند توانست میکرو رباتهایی به شکل پرنده بسازند. روزی از راه خواهد رسید که دکترتان از شما میخواهد تا این کوسهها را قورت دهید و فردا صبح با او تماس بگیرید.