محققان به طور پیوسته در پی یافتن راههای بهینه و جدیدی برای ذخیرهسازی دادههای دیجیتال هستند. در اواسط دهه 90 میلادی، دیانای بهعنوان یک رسانه بالقوه برای ذخیرهسازی اطلاعات مطرح شد. دیانای این قابلیت را دارد که حجم زیادی از اطلاعات را در فضایی بسیار کوچک ذخیرهسازی کند. ایده ذخیرهسازی روی دیانای در پنج سال گذشته پیشرفت قابل توجهی داشته است. در سال 2012 محققان هاروارد موفق شده بودند در یک دیانای سنتز شده کتابی را ذخیرهسازی کنند و در ماه مارس گذشته هم محققان اعلام کردند موفق شدهاند 200 مگابایت داده را روی آن ذخیره کنند. حتی مایکروسافت هم موفق به ذخیره داده روی دیانای شده بود. اما تا به امروز هیچ گروهی موفق نشده بود دادهها را بر روی یک ارگانیسم زنده ذخیره کند. محققان هاروارد موفق شدند درون دیانای E.coli با استفاده از فناوری ویرایش ژن موسوم به CRISPR یک عکس و فیلمی کوتاه را ذخیره کنند.
این تصویر متحرک یک گیف به ابعاد 36 در 26 پیکسل، از نخستین تصاویر متحرکی است که در تاریخ ثبت شده است.آنها موفق شدند عکس و فیلم بارگذاری شده در E.coli را با استفاده از فناوری یافتن توالی دیانای، با دقت 90 درصد بازیابی کنند. این کار با موفقیت انجام شده است، اما آیا ما در آینده تمایلی خواهیم داشت که دادههایمان را روی باکتریهای زنده ذخیره کنیم؟ این محققان در حال حاضر کاربردی برای این پژوهش خود در نظر گرفتهاند: ذخیره فعالیتهای زیستی سلولها. آنها میگویند در حال حاضر قادریم اطلاعاتی را که داریم، روی دیانای ذخیره کنیم. اما در آینده از این روش برای ذخیره اطلاعاتی که دانشی از آن نداریم استفاده خواهیم کرد. زندگی هر انسانی از سلولهای بنیادی آغاز میشود. این سلولها قادرند به سلولهای مغزی، سلولهای خونی یا اندامها تبدیل شوند. برنامه زمانی توسعه این سلولها هنوز بهخوبی درک نشده است. تعبیه یک سامانه ذخیرهسازی داده درون سلول به ما امکان میدهد تاریخچهای از فعالیتهای آن سلول ثبت کنیم.