تبدیل دست به تاچ‌پد

در روش‌های پیشین از نصب پوشش‌های انعطاف‌پذیر روی دست یا ترکیب پروژکتور و دوربین برای شناسایی محل لمس انگشتان استفاده می‌شد، اما برای استفاده از SkinTrack کافی است کاربر انگشتر مخصوصی به دست کند. این انگشتر سیگنال الکتریکی با انرژی کم و با فرکانس بالا منتشر می‌کند که وقتی انگشت سطح پوست را لمس می‌کند یا به آن نزدیک می‌شود، این امواج از میان پوست می‌گذرد. در بند ساعت، الکترودهایی نصب شده است و از این طریق با کمک اختلاف فاز موج‌ها، مشخص می‌شود از چه نقطه‌ای روی پوست این سیگنال ارسال شده است. الکترودهایی که در راستای ساعت دوازده و شش هستند، اختلاف فازی را شناسایی می‌کنند که مربوط به موقعیت انگشت در عرض دست است و الکترودهای در راستای سه و نه، موقعیت انگشت در راستای طول ساعد را شناسایی می‌کنند. 

مطلب پیشنهادی

دنیای موبایل شماره 184

چرا در تابستان سرعت اجرای نرم‌افزارهای موبایل کُند است؟

Yang Zhang، دانشجوی سال اول دکترای HCII می‌گوید: «نکته مهم درباره SkinTrack این است که استفاده از آن مزاحمتی برای کاربر ایجاد نمی‌کند. مردم به استفاده از ساعت‌ها و انگشترها عادت دارند.» Gierad Laput، یکی دیگر از اعضای گروه که او نیز دانشجوی دکترا است، می‌گوید: «مشکل اصلی ساعت‌های هوشمند این است که نمایشگر آن‌ها بسیار کوچک است. به همین دلیل نه تنها فضای محدودی برای استفاده از انگشتان روی صفحه وجود دارد، بلکه حین کار با انگشت، بخش زیادی از صفحه نمایشگر پوشیده می‌شود.» Chris Harrison، استادیار HCII و مشاور این تحقیق نیز معتقد است که با SkinTrack به جای نمایشگر، از دست استفاده می‌کنید که فضای تعاملی وسیع‌تری را در اختیارتان قرار می‌دهد. این محققان موفق شده‌اند با دقت 99 درصد، موقعیت انگشت را درست شناسایی کنند. از SkinTrack می‌توان در کاربردهایی نظیر کنترل بازی، بالا و پایین کردن فهرست‌ها روی ساعت هوشمند، بزرگ‌نمایی روی نقشه یا برای نقاشی استفاده کرد. کاربر می‌تواند از پشت دست برای شماره‌گیری استفاده کند یا برای حرکت دادن نشانگر، انگشت را روی دست حرکت دهد. این روش محدودیت‌هایی نیز دارد. برای مثال، تأمین کردن توان انگشتر هنوز یک چالش است. از سوی دیگر، اگر این ابزار برای مدتی طولانی پوشیده شود، سطح سیگنال تغییر می‌کند. بنا بر ادعای محققان، این سیگنال ایمن است و تأثیری بر سلامتی کاربر ندارد.