از این پس روترها می‌توانند احساسات و ضربان قلب انسان‌ها را بخوانند

این گروه از پژوهشگران در حال طراحی الگوریتمی هستند که می‌تواند ضربان قلب کاربر را تشخیص داده و اندازه‌گیری کند. برای انجام این‌کار از فرکانس‌های رادیویی انکعاس یافته از بدن انسان استفاده می‌شود. در این مکانیزم یک فرستنده امواج رادیویی در تعامل با الگوریتم هوشمندی عملکردی شبیه به دستگاه الکتروکاردیوگرام (دستگاهی که برای اندازه‌گیری نوار قلب مورد استفاده قرار می‌گیرد) خواهد داشت. اما سامانه طراحی شده از سوی MIT بدون آن‌که نیاز داشته باشد به بدن انسان متصل شود قادر است همان کار را به شیوه هوشمندانه انجام دهد.

جالب آن‌که فرستنده‌ امواج رادیویی که این گروه آن‌را طراحی کرده‌اند از همان فناوری که روترهای خانگی ما از آن استفاده می‌کنند بهره می‌برد. دانشمندان این پروژه گفته‌اند: «مهم‌ترین بخش طراحی این سامانه الگوریتم یادگیری ماشینی است که ما آن‌را هوش هیجانی رادیویی موسوم به EQ Radio نام‌گذاری کرده‌ایم. ما برای پردازش امواج منعکس شده از بدون انسان از رویکردی متفاوت از دستگاه‌های نوار قلب استفاده کرده‌ایم. در حالت عادی زمانی که نوارهایی به بدن انسان متصل می‌شوند و یک انسان به‌طور فیزیکی به دستگاهی متصل می‌شود به کامپیوتر اجازه می‌دهد تا اندازه و شکل طول موج ضربان قلب را پیش‌بینی کند و کامپیوتر نیز در اغلب موارد به درستی اینکار را انجام می‌دهد، اما زمانی که در نظر دارید این کار را بدون سیم انجام دهید در این حالت هوش هیجانی رادیویی قادر نیست به شیوه مرسوم ضربان قلب انسان را پیش‌بینی کند.»

 در این مکانیزم نحوه قرار گرفتن بدن، اندازه اتاق و پارامترهای مختلف به دقت مورد بررسی قرار می‌گیرند، به واسطه آن‌که عوامل محیطی ممکن است باعث محو شدن صدای تپش قلب شده و آن‌را غیر قابل شناسایی کنند. الگوریتم می‌تواند آن‌چه در حال اتفاق افتادن است را از طریق داده‌های به دست آمده از وضعیت ضربان و تپش قلب تحلیل کرده و در ادامه به پیش‌بینی احساسات یک فرد بپردازد.

در حالی که این فناوری در نوع خود جالب توجه است، اما گروهی از کارشناسان بر این باور هستند برای چنین سامانه‌ای که قادر است از طریق ضربان قلب یک انسان حالات احساسی او را تشخیص دهد کارکردهای دیگری را نیز متصور شد. به‌طوری که امکان تشخیص بیماری‌ها و همچنین عواملی که سلامت انسان‌ها را تهدید می‌کند دور از انتظار نیست. در شرایطی که این پروژه یک فناوری غیر تهاجمی است، اما گروهی از کارشناسان بر این باور هستند که این فناوری ممکن است در زمینه‌های غیراخلاقی و ورود به حریم خصوصی انسان‌ها مورد استفاده قرار گیرد.